Σύμφωνα με απόφαση της κυβέρνησης της Τουρκίας που δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Προεδρίας, στις 5 Απριλίου 2024, με ισχύ από 8 Απριλίου, το κράτος της Δημοκρατίας της Τουρκίας αποχώρησε από τη Συνθήκη για τις Συμβατικές Ένοπλες Δυνάμεις στην Ευρώπη (CFE), που υπογράφηκε στο Παρίσι το 1990 από χώρες που μετέχουν στο ΝΑΤΟ και τη Σοβιετική Ένωση. Η συνθήκη αυτή επέβαλε περιορισμούς στις μετακινήσεις και τον εξοπλισμό των ενόπλων δυνάμεων στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Ο σκοπός της συνθήκης ήταν να κρατάει σε μια ισορροπία δυνάμεων τα κράτη που συμμετέχουν, ώστε κανείς να μην βλέπει ως ευκαιρία την αδυναμία του άλλου και να έχουμε πολεμικές συρράξεις. Βάση της συνθήκης κανείς δεν ήταν σε θέση να εξοπλίζεται κρυφά αλλά πάντα με ποσόστωση και σε γνώση των άλλων κρατών.
Οι αναλυτές, αναφέρουν ότι με την αποχώρηση της Τουρκίας από το CFE, το Τουρκικό κράτος δεν θα είναι υποχρεωμένο να λαμβάνει πλέον υπόψη το όριο παραγωγής όπλων που ορίζεται από τη συνθήκη. Δεν θα δίνει λογαριασμό σε κανέναν, θα παράγει όσα όπλα θέλει, δεν θα μοιραστεί με κανέναν τον αριθμό καθώς και το που θα τα φυλάσει .
Αντιλαμβανόμαστε κατ´ αρχάς ότι οι ένοπλες δυνάμεις κάθε χώρας ρυθμίζονται από συνθήκες και δεν μπορεί κανείς εντός αυτών των συνθηκών να κινείται ανεξέλεγκτα στους εξοπλισμούς. Επομένως τρώμε κουτόχορτο στο θέμα των εξοπλισμών διότι όταν παίρνουμε ένα νέο όπλο, πρέπει να βγάλουμε σε αχρηστία το παλιό (τεθωρακισμένα στην Ουκρανία, F-16, RAFALE κτλ).
Επίσης με την αποχώρηση της Τουρκίας από την συνθήκη, ανοίγει ο δρόμος των εξοπλισμών της, την ίδια ώρα που η Ελλάδα ως μέλος της συνθήκης θα είναι εντός των περιορισμών. Παράλληλα η χώρα μας έχει δώσει τα στίγματα και τους στρατιωτικούς χώρους όπου σταθμεύουν τα όπλα της, όπως είχε κάνει και η Τουρκία αντίστοιχα, όπως επιτάσσει η συνθήκη. Τώρα η Τουρκία μπορεί να αλλάξει θέση και να τα κρύψει, ενώ εμείς όχι.
Όλο αυτό δείχνει ενδεχομένως ένα προπαρασκευαστικό στάδιο εισβολής, την ώρα που εκτελείται ένας παράδοξος αφοπλισμός της χώρας μας. Διότι η Τουρκία δεν έχει λόγο να ανησυχεί όταν εμείς αποστέλλουμε τον οπλισμό μας προς την Ουκρανία. Από την μεριά της, η αποχώρηση από την συνθήκη μπορεί να θεωρηθεί ευκαιρία να εξοπλιστεί και να σταθεί απέναντι από έναν “άοπλο” αντίπαλο που η ίδια η συνθήκη CFE τον περιορίζει.
Είναι απαραίτητο η Ελλάδα να προβεί σε ενέργειες, είτε να πιέσει μαζί με τα άλλα μέλη της συνθήκης για την επαναφορά της Τουρκίας στην συνθήκη, είτε να αποχωρήσει και η Ελλάδα, να επιδοθεί σε ένα ράλλυ εξοπλισμών και σε ένα γρήγορο και φιλόδοξο πρόγραμμα ανάπτυξης δικών της οπλικών συστημάτων, όπως κάνει εδώ και χρόνια, και μέχρι τώρα φανερά, η Τουρκία.
Σε κάθε περίπτωση θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε τους λόγους αποχώρησής της από την συνθήκη όπως σαφώς επιβάλλεται να ενημερώσει βάση του άρθρου ΧΙΧ 2. Η πολιτική ηγεσία της χώρας μας οφείλει να υποβάλει ερώτημα προς την Τουρκία, εάν βλέπει την Ελλάδα ως απειλή. Ουσιαστικά αυτό δεν μπορεί να συμβαινει απο την στιγμή που η Ελλάδα αφοπλίζεται προς την Ουκρανία και διαλύεται εν μέσω ενός οικονομικού πολέμου, ενώ παράλληλα διοικείται από ένα αντι εθνικό πολιτικό κατεστημένο που όπως φαίνεται θα παρέδιδε γη και ύδωρ χωρίς να πέσει σφαίρα.
Φιλιππάκης Χαράλαμπος