4 λεπτά χρόνος ανάγνωσης
Για τη δημιουργία του Κέντρου Πολιτικής Προστασίας, που έχει ήδη εγκαινιαστεί, και την ανάγκη κεντρικής διαχείρισης των προβλημάτων που προκύπτουν από τις πλημμύρες και την κλιματική αλλαγή, αναφέρθηκε ο Περιφερειάρχης Θεσσαλίας κ. Δημήτρης Κουρέτας στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών. Παράλληλα, ανέφερε ότι η σχεδιασμένη κατά το παρελθόν εκτέλεση δημοσίων έργων δεν απέφερε τα προσδοκώμενα, με αποτέλεσμα την καταστροφή που έγινε από την πλημμύρα του “Ντάνιελ”. Όμως, αυτή η καταστροφή έρχεται βίαια, μετά την καταστροφή που έφερε η προηγούμενη καταιγίδα. Καταστροφή που έφερε η προηγούμενη, και ούτω καθεξής.
Η Θεσσαλία κατ’ επανάληψιν πλήττεται από τέτοια φαινόμενα, από τον προηγούμενο αιώνα, λόγω της ανεπάρκειας και κακοτεχνίας δημοσίων έργων, που είτε δημιουργούν τα πλημμυρικά φαινόμενα συγκεντρώνοντας τα ύδατα, είτε επειδή είναι ανίκανα να εκτελέσουν τον ρόλο κατασκευής τους. Επομένως, εκτός από το κόστος των καταστροφών και της απώλειας ανθρώπινων ζωών, μιλάμε και για μια κακοδιαχείριση δημοσίου χρήματος που συνεχώς ρέει ως νερό και αυτό, προς εργολάβους και υπεργολάβους που κατασκευάζουν έργα, τα οποία στην πρώτη καταιγίδα θα τα ξαναπάρει ο χείμαρρος και ξανά απ’ την αρχή.
Στην ουσία, μιλάμε κάθετα για τη δόλια ανικανότητα της διοίκησης να διαχειριστεί ορθά και δίκαια έναν δημόσιο φυσικό πόρο. Επομένως, γίνεται σαφές ότι οι ίδιοι ανίκανοι, με τη δημιουργία του Κέντρου Πολιτικής Προστασίας, αναλαμβάνουν τη διαχείριση κρίσεων. Τις ζημιές και τα έργα που χρειάζονται τα αναλαμβάνει το Δημόσιο και με δημόσιο χρήμα. Όμως, βάσει κυβερνητικής στρατηγικής, βαδίζουμε προς την ιδιωτικοποίηση των υδάτων. Επομένως, ο ιδιώτης που θα αναλάβει τη διαχείριση του αγαθού, θα βάζει μόνο την όρεξη και θα εισπράττει τα χρήματά μας πουλώντας μας κάτι που είναι ήδη δικό μας όπως και οι επενδύσεις με τις εγκαταστάσεις.
Η αφθονία υδάτων που μας παρέχει η φύση πλέον αντιμετωπίζεται ως πρόβλημα αντί για αυτό που πραγματικά είναι. Η ζωογόνος και δωρεάν παροχή ενός δημόσιου αγαθού, που καλούμαστε να μετουσιώνουμε σε αφθονία τροφής, ενέργειας και για τις φυσικές μας ανάγκες. Οι νέες στρατηγικές διαχείρισης που προτείνονται από τη διοίκηση είναι οι ιδιωτικοποιήσεις του αγαθού, και σε μεταγενέστερο χρόνο, η εισαγωγή του σε ένα νέο χρηματιστήριο νερού, παρόμοιο με αυτό του χρηματιστηρίου ενέργειας του οποίου τα αποτελέσματα τα βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, με την εκτόξευση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος και την αισχροκέρδεια των παρόχων.
Πρόκειται για στρατηγικές που κινούνται εκτός ορίων της φυσιολογίας μας, του δικαίου και της ηθικής. Δηλαδή, τι θα συμβεί αν κάποιος δεν έχει χρήματα; Θα πεθάνει από τη δίψα; Αυτή η γραμμή υποδουλώνει τον άνθρωπο σε μηχανισμούς διαχείρισης του δικού του αγαθού, και είναι εξ ορισμού άδικο, πέραν της εγχώριας και διεθνούς νομολογίας η οποία απαγορεύει την ιδιωτικοποίηση των υδάτων. Υπάρχει πλήθος αποφάσεων του ΣτΕ και του ΟΗΕ περί τούτου, και είναι απάντηση στους σχεδιασμούς των διαχρονικών προσπαθειών των κυβερνήσεων ώστε να περάσει το αγαθό στα χέρια ιδιωτών οι οποίες μέχρι τώρα έπεφταν σε τοίχο.
Ως φαίνεται, όμως, οι διοικήσεις δεν ενοχλούνται από την καταπάτηση δικαστικών αποφάσεων, συνταγματικών περιορισμών αλλά και διεθνών συνθηκών. Η ιδιωτικοποίηση είναι τετελεσμένο γεγονός σε κάποιες περιοχές της χώρας και ειλημμένη απόφαση σε άλλες. Ο δόλιος στόχος των στελεχών της διοίκησης διαφαίνεται από το γεγονός της επίδειξης της δήθεν ανικανότητάς τους να διαχειριστούν ένα εξ ορισμού μονοπωλιακό αγαθό. Την ικανότητα εκποίησης την διαθέτουν; Σαφώς και εμφανώς υπάρχουν και δείγματα περί τούτου. Αρκεί να δει κάποιος τους προσωπικούς επιχειρηματικούς βίους των στελεχών διοίκησης και πόσο επιτυχημένοι είναι, ενώ στη δημόσια διοίκηση εμφανώς αποτυγχάνουν. Με απλά λόγια και κάθετη κατηγορία υπερισχύει στο μυαλό τους το ατομικό τους συμφέρον από το συλλογικό συμφέρον, το οποίο πρέπει να εξυπηρετούν ως μετέχοντες σε συλλογικά όργανα διοίκησης.
Το νερό είναι δημόσιο αγαθό και η Πολιτεία οφείλει να δημιουργεί όλα τα δημόσια έργα και τις δυνατότητες ώστε αυτό να υπάρχει σε επάρκεια, σε ποιότητα και να φτάνει σε κάθε πολίτη, όπου κι αν διαβιώνει και επιχειρεί. Αυτός οφείλει να πληρώνει το κόστος μόνο αυτών. Κανείς δεν μπορεί να λογαριάζει το αγαθό ως προϊόν. Κανείς δεν έφτιαξε το νερό άρα δεν δύναται να το πουλάει. Οι χρηματιστηριακές πρακτικές που έχουν εφαρμοστεί στην ενέργεια, στην τροφή κ.λπ. και οι οποίες στερούνται κάθε νομιμότητας και ηθικής, βάσει της φυσιολογίας μας και του εθιμικού δικαίου, δεν πρέπει να επιτραπεί να εφαρμοστούν και στο νερό. Βάσει των προγραμματικών δηλώσεων του πολιτικού φορέα του Έθνους «ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ», του μηχανισμού που έχει σχεδιαστεί ώστε να εκπροσωπήσει όλους τους πολίτες, αυτό που συμβαίνει τώρα δεν είχε συμβεί ουδέποτε.
Αυτό διότι δεν γίνεται οι άνθρωποι να δεχτούν με ελεύθερη βούληση την υποδούλωσή τους, παρά μονάχα με την παραπλάνηση τους. Και σε μία κάθετα δημοκρατική διαδικασία, οι πολίτες αποφασίζουν επί των θεμάτων αφότου έχουν όλα τα αληθή στοιχεία. Το πολιτικό σύστημα που λειτουργεί αυτήν τη στιγμή είναι καθεστώς, και ως τέτοιο με πλάνη και ψεύδος υποτάσσει και υποδουλώνει τους πολίτες και την Πολιτεία. Οι μηχανισμοί που έχουν προ πολλού εκπέσει της ανθρώπινης φυσιολογίας εκτίθενται, όπως εκτίθενται και αυτοί που τους στελεχώνουν. Καλούνται όλοι οι πολίτες να κατανοήσουν αυτήν την παρά φύσιν κατάσταση και να λάβουν τις αποφάσεις και δράσεις που θα επανορθώσουν όποια ζημιά έχει συμβεί κατά το παρελθόν, το παρόν, και που θα καθορίσουν το μέλλον όλων, στη συλλογικότητά μας.
DimLoup