5 λεπτά χρόνος ανάγνωσης
Σε ανακοίνωση του ο Δήμος Αθηναίων ενημερώνει ότι κανένας πλειστηριασμός δεν έχει συμβεί σε βάρος οικίας ευάλωτου δημότη και επισημαίνει ότι δεν θα συμβεί τέτοιο γεγονός εν όσο είναι στο δημαρχιακό θώκο ο Χάρης Δούκας. Επίσης ανέφερε ότι έχουν μηδενιστεί δημοτικά τέλη για ευάλωτους δημότες του. Η εν λόγω ανακοίνωση έρχεται ως απάντηση σε αναφορά που έκανε το γραφείο τύπου του ΚΚΕ σχετικά με πλειστηριασμό που κινεί ο Δήμος κατά της πρώτης κατοικίας ευάλωτου δημότη του. Εκτός των άλλων ο Δήμος αναφέρει ότι έχουν επισπευσθεί οι διαδικασίες είσπραξης οφειλών των δημοτών που έχουν συμβεί μέχρι το 2019. Να σε κάψω Γιάννη να σ’ αλείψω λάδι.
Επί της ουσίας η ανακοίνωση είναι ένα επικοινωνιακό τρικ και τίποτα παραπάνω. Αυτό διότι όπως έχει ανακοινωθεί από την γεν. γραμματέα του χρηματοπιστωτικού τομέα διαχείρισης ιδιωτικού χρέους κ. Θεώνη Αλαμπάση, οι ευάλωτοι πολίτες δεν ξεπερνούν τους 300. Με την μέθοδο των χαμηλών κριτηρίων που έπρεπε να πληροί για να χαρακτηριστεί κάποιος ευάλωτος, τελικά κατάφεραν να μην υπάρχουν πολλοί ευάλωτοι. Τουλάχιστον στα χαρτιά πρέπει να φαίνονται όλα “ζάχαρη”, διότι το τι συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι κάτι που το βλέπουμε όλοι.
Είναι σαφές ότι ο Δήμος είναι κρατική δομή και ως νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου θα έπρεπε να λειτουργεί υπό το δημόσιο δίκαιο, που εκτελεστικά δεν απολαμβάνει την ουσιαστικότητα και την αμεσότητα που θα έπρεπε. Όντας παραγκωνισμένο, το δίκαιο τούτο υποφέρει, καθώς οι κρατικές δομές παραγκωνίζουν, ξεγελούν, διαφθείρουν και τελικά διακοσμούν τους πολίτες με διάφορα κοσμητικά επίθετα που έρχονται σε αντίθεση με την ιδιότητα ισχύος που διαθέτουν ως πολίτες όπως κακοπληρωτές, μπαταχτσήδες κ.α. Διότι είναι σαφές ότι ο πολίτης που τελεί υπό το βάρος χρέους παύει να είναι πολίτης και γίνεται υποτελής. Μήπως τελικά αυτό είναι το ζητούμενο;
Είναι φυσικό επακόλουθο το ότι η οικονομική παρακμή που έχει επιβληθεί στους Έλληνες πολίτες κατά τα χρόνια των μνημονίων και μετέπειτα, θα επηρεάσει και τα οικονομικά στοιχεία των Δήμων. Βέβαια οι δημοτικοί άρχοντες έχουν υπό την σπάθη τους τους δημότες και αρκεί απλά μια ψηφοφορία και μια ανακοίνωση ώστε να επωμιστούν τα υποζύγια διπλή, τριπλή ή και όσο αποφασίσει ο αφέντης, αύξηση των δημοτικών τελών. Είναι μια απλή διαδικασία που βασίζεται στις τέσσερις βασικές μαθηματικές πράξεις που μάθαμε όλοι στο δημοτικό. Πρόσθεση, αφαίρεση, πολλαπλασιασμός και διαίρεση. Ουσιαστικά έτσι μοιράζονται τα βάρη στους δημότες, διότι ως έχει αποδειχθεί, ουδείς δήμος της χώρας εκτελεί τα καθήκοντα που του έχουν ανατεθεί με επάρκεια, όραμα, κοινωνική δικαιοσύνη και με γνώμονα την ανάπτυξη και την βελτίωση της ζωής των δημοτών του.
Στην δημόσια διοίκηση πρέπει να υπάρχει αυστηρότητα πρωτίστως για τους άρχοντες που φέρουν ακέραια την ευθύνη για την κατάσταση πενίας που έχουν έρθει οι πολίτες. Τα φαινόμενα κακοδιαχείρισης των οικονομικών στοιχείων και περιουσιών των δήμων και της κεντρικής διοίκησης που έχουν ως αποτέλεσμα τα άδεια ταμεία, θα έπρεπε να έχουν ίδιες επιπτώσεις με τις υπεξαιρέσεις, διότι το αποτέλεσμα είναι το ίδιο για τους πολίτες και το δημοτικό ταμείο και προξενείται από τους διαχειριστές της διοίκησης. Δεν φταίνε οι πολίτες που τα δημόσια ταμεία είναι άδεια αλλά οι συνθήκες που διαμόρφωσαν οι άρχοντες με την κακοδιαχείριση, κάποιων εξ αυτών ίσως και με δόλο.
Εξαιτίας αυτής της κατάστασης μεταβάλλεται ο πολίτης και γίνεται οφειλέτης και μετέπειτα ευάλωτος. Και ευάλωτος δεν είναι από κάτι άλλο πέραν των συνθηκών που έχουν ήδη διαμορφωθεί, τις οποίες τις δημιουργεί η διοίκηση της πολιτείας, είτε από τις πράξεις της είτε από την αδράνειά της. Ευφάνταστα σχέδια περί της διαχείρισης των περιουσιών των πολιτών που έχουν πέσει θύματα της κακοδιαχείρισης θα έχουν τα ίδια και χειρότερα αποτελέσματα. Διότι η κακοδιαχείριση δεν σταμάτησε. Και όλα αυτά τα σχέδια περί πλατφορμών ευάλωτων οφειλετών κ.τ.λ. δεν είναι τίποτε άλλο πέραν μιας επικοινωνιακής φούσκας που θα σκάσει ή θα ξεφουσκώσει χωρίς να λύνει το πρόβλημα.
Η στέγη είναι υποχρέωση της πολιτείας προς κάθε πολίτη και οφείλει να μεριμνήσει ώστε αυτή η αναγκαιότητα του να είναι καλυμμένη. Κανείς δεν μπορεί να επιβιώσει στον δρόμο. Αλλά ακόμη και να γινόταν, δεν επιτρέπουμε να εφαρμόζονται σε ανθρώπους συνθήκες διαβίωσης όπως των ζώων, επιτρέποντας παράλληλα την μετατροπή της πολιτείας μας σε ζούγκλα. Ο άνθρωπος από την στιγμή της γέννησής του έρχεται με ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν από την χείρα βοηθείας άλλων ανθρώπων. Αυτό το καθήκον πρέπει να το αντιλαμβάνεται ως υποχρέωση η πολιτεία, ως μεγάλος γονέας πολιτών, πέραν των φυσικών γονέων. Μέχρι τώρα το άγχος και το βάρος της στέγασης των τέκνων έπεφτε στους φυσικούς γονείς. Αυτό πρέπει να αλλάξει.
Θα έπρεπε λοιπόν να υπάρχουν οι μηχανισμοί που θα καλύπτουν την αναγκαιότητα στέγασης στους πολίτες, χωρίς βέβαια αυτοί με την σειρά τους να καπηλεύονται τον μόχθο που οι άλλοι τους πρόσφεραν μέσω της πολιτείας. Θα έπρεπε να παρέχεται δημόσια γη σε πολίτες που δεν διαθέτουν ή δεν δύνανται να αποκτήσουν ώστε να οικοδομήσουν και να δημιουργήσουν οικογένεια. Επομένως αυτό το στοιχείο της δημόσιας γης ή και της οικίας θα πρέπει να τελεί πάντα υπό την επικαρπία της πολιτείας χωρίς δυνατότητα μεταβίβασης ή πώλησης ή και αλλαγής χρήσης. Αυτή είναι η ουσιαστική λύση στα προβλήματα στέγασης που έχουν δημιουργηθεί από την κακοδιαχείριση τόσων ετών. Το αν θα περιμένουμε να το πράξουν αυτοί που διοικούν τώρα είναι ένα ερώτημα που έχει απάντηση ένα άλλο ερώτημα. Γιατί δεν το έχουν πράξει ήδη;
DimLoup