Δέκα δις ευρώ πήραν οι εταιρείες ενέργειας ως επιδοτήσεις για να ρίξουν τις τιμές τους

Περισσότερα από δέκα δισεκατομμύρια ευρώ έχουν δοθεί ως επιδοτήσεις στους παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ακρίβεια της, σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Π. Μαρινάκη. Κάτι ανάλογο αναμένεται να συμβεί και στην παρούσα περίσταση που αναμένεται ξέφρενη αύξηση των τιμών της χονδρικής εμπορίας της ηλεκτρικής ενέργειας. Σαφώς η ρητορική της κυβέρνησης απευθύνεται στο κομματικό ακροατήριό της με την υποστήριξη των διαπιστευμένων φερέφωνων που διαθέτει το επιτελικό κράτος.

Κατά το πρόσφατο παρελθόν υπήρξαν υπέρογκες αυξήσεις που δεν δικαιολογούνταν από τις πραγματικές συνθήκες της αγοράς, και αυτό οδήγησε την κυβέρνηση σε μια ιδιότυπη συναλλαγή με τους παρόχους και παραγωγούς ενέργειας. Αυτοί επιδοτήθηκαν την ενέργεια που παρείχαν στους καταναλωτές και ως αντάλλαγμα έπρεπε να ρίξουν τις τιμές τους. Και πράγματι αυτό συνέβη. Όμως τις επιδοτήσεις τις πληρώνουν πάλι οι πολίτες με χρήματα που έχουν αποταμιεύσει από τους φόρους τους και βρίσκονται υπό τη διαχείριση της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ταμείο ανάκαμψης κ.τ.λ.). Άρα η κυβέρνηση πλήρωσε τις παράλογες αυξήσεις εκ μέρους των πολιτών από δικά τους χρήματα. Σαφώς από αυτά εξάγεται το συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση εξυπηρέτησε τους παρόχους στις απαιτήσεις τους, ξεγελώντας τους πολίτες με τη ρητορική αλλοίωση δεδομένων και γεγονότων, ως να έβρεξε χρήματα για το χατίρι τους και κατόπιν των δεήσεων της κυβερνήσεως, και λόγω αυτού έπεσαν οι τιμές.

Η αγορά της ηλεκτρικής ενέργειας έχει όλα τα χαρακτηριστικά του καρτέλ. Και ένα καρτέλ για να δημιουργηθεί χρειάζεται απαραίτητα τη στήριξη της πολιτικής διοίκησης. Το αφήγημα περί χρηματιστηρίου ενέργειας δεν μπορεί να έχει βάση με τις ελάχιστες εταιρείες που συμμετέχουν σε αυτό και με μετόχους που λειτουργούν αδελφοποιημένοι, ιδιαίτερα έχοντας οι μεγάλοι μέτοχοι μετοχές σε όλες τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον κλάδο.

Η επιτροπή ανταγωνισμού θα έπρεπε να έχει επέμβει δραστικά ως ένα εργαλείο ρύθμισης της αγοράς και καταστολής της αισχροκέρδειας, αλλά σκοπίμως έχει υποβαθμιστεί ο ρόλος του. Η κυβέρνηση έχει και άλλα εργαλεία ρύθμισης της αγοράς στη διάθεσή της. Από πρόστιμα, παραγωγή από επιχειρήσεις του κράτους με χαμηλές τιμές, μέχρι και το δραστικότερο εργαλείο που είναι η κρατικοποίηση των εταιρειών παραγωγής ενέργειας. Και πράγματι τα αποτελέσματα θα ήταν θεαματικά και ουσιαστικά στην περίπτωση που η πολιτική διοίκηση επιθυμούσε να πατάξει το καρτέλ στον χώρο της ηλεκτρικής ενέργειας. Αισίως φτάσαμε από το γεγονός που η Δ.Ε.Η. είχε ζημιές 300 εκ. ευρώ τον χρόνο, μέσα σε λίγα χρόνια λειτουργίας του χρηματιστηρίου ενέργειας, να έχουμε δώσει στα ιδιωτικά καρτέλ 10 δις ευρώ. Επομένως κάτι έχει οριστεί λάθος και κάποιοι κερδίζουν από το λάθος που συντελείται.

Σε κάθε περίπτωση είναι εσφαλμένο να νομίζουν οι πολίτες ότι η κυβέρνηση ή κάποιο κόμμα έχει δικά του χρήματα για να επιδοτεί τους παρόχους ενέργειας. Σε αντίθεση με την οικονομική πρόταση του κ. Αρτέμη Σώρρα όπου ο ίδιος κατέθεσε πρόγραμμα χρηματοδότησης με δικές του εγγυήσεις, για την κάλυψη των αναγκών της χώρας σε οποιοδήποτε τομέα κριθεί ότι πρέπει αυτό να συμβεί, είτε επένδυση είτε στήριξη. Σαφώς και αυτά τα χρήματα δεν θα πρέπει να επενδυθούν για την ικανοποίηση των επιθυμιών των καρτέλ αλλά για την ομαλοποίηση της αγοράς και τη δημιουργία αγαθών σε κάθε τομέα, όπου οι τιμές δεν θα διαμορφώνονται βάση του βάρβαρου θεωρήματος της προσφοράς και της ζήτησης.

Η επάρκεια και η πρόσβαση των πολιτών σε κάθε αγαθό πρέπει να είναι δεδομένη, όπως δεδομένη θα πρέπει να είναι και η ορθή χρήση αυτών αλλά και η ορθή διαχείριση από την πλευρά της πολιτείας. Διότι για την παραγωγή αυτών χρησιμοποιούνται φυσικοί και ανθρώπινοι πόροι που πρέπει να γίνονται σεβαστοί. Αυτοί ούτε ανεξάντλητοι είναι ούτε ακοπίαστοι.

Στην προκειμένη κατάσταση έχουμε αστείρευτο ρεύμα από τον ήλιο και τον αέρα (που ανήκουν στους πολίτες) που χρεώνεται πανάκριβα στους καταναλωτές από συντεχνίες, την ίδια στιγμή που αυτοί, με την ιδιότητα του πολίτη χρηματοδοτούν τις εγκαταστάσεις των εταιρειών παραγωγής. Το δίκαιο θα ήταν κάθε πολίτης να έχει μια μετοχή κάθε εταιρείας που έχει επιδοτηθεί από τους πολίτες γι’ αυτό τον λόγο και όχι να χαρίζονται τα χρήματά τους σε καρτέλ υπό τη μορφή εξυπηρέτησης, από μια διεφθαρμένη πολιτική διοίκηση που έπειτα αυτή θα κάνει μόστρα για το κατόρθωμά της.

DimLoup

ΜΗΠΩΣ ΣΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *