Σε ερώτημα του ΑΠΕ -ΜΠΕ για το τι πρέπει να γίνει άμεσα εκτός από το Εθνικό Μητρώο Νεοπλασιών και το Εθνικό σχέδιο δράσης κατά του καρκίνου, ο καθηγητής παθολογίας Κωνσταντίνος Συρίγος απαντά:
«Η γνώμη μου είναι ότι θα γίνουν εξοικονομήσεις κλίμακος και θα ωφεληθούν πάρα πολύ οι ασθενείς, αν ληφθούν δύο μέτρα: Το πρώτο είναι να μην αποζημιώνεται καμία ογκολογική θεραπεία από τον ΕΟΠΥΥ αν δεν περάσει από ογκολογικό συμβούλιο -να μην πούμε για χημειοθεραπείες, ακτινοθεραπείες και χειρουργεία που δεν πρέπει να γίνονται- και το δεύτερο είναι, καμία θεραπεία να μην αποζημιώνεται αν ο γιατρός δεν ενημερώνει το εθνικό registry».
Κάθε ογκολογικός ασθενής είναι διαφορετικός, ορισμένοι έχουν έντονο πόνο, ορισμένοι πιο ήπιο, ορισμένοι καθόλου. Εφόσον όμως ο πόνος υφίσταται, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί καθώς το βασικότερο που πρέπει να γνωρίζει ο ασθενής είναι ότι η συνεργασία του με τον γιατρό, αλλά και τον φροντιστή του, μπορεί να επιφέρει άριστα αποτελέσματα στην διαχείριση του πόνου αλλά και των θεραπειών που απαιτούνται. Το σχέδιο αντιμετώπισης του κάθε ασθενή πρέπει να είναι εξατομικευμένο ώστε να προσαρμόζεται στις ανάγκες του κάθε ενός. Το να μπορεί να μιλήσει ανοιχτά ο ασθενής στο γιατρό του για τους πόνους και τα ερωτήματα του είναι το πρώτο βήμα για τη σωστή διαχείρισή ή ακόμα και για την πρόληψή του καρκινικού πόνου.
Πέρα από το ότι ταλαιπωρεί τους ασθενείς, ο πόνος συνήθως τους προκαλεί και έντονη ανησυχία, καθώς θεωρούν ότι αποτελεί ένδειξη ότι ο καρκίνος τους χειροτερεύει. Παρόλα αυτά, το πόσο πόνο νιώθει κανείς δεν σχετίζεται απαραίτητα με τον βαθμό επιδείνωσης της νόσου. Για παράδειγμα, ένας πολύ μικρός καρκινικός όγκος, ο οποίος πιέζει ένα νεύρο ή τον νωτιαίο μυελό, μπορεί να πυροδοτεί έναν εξαιρετικά έντονο πόνο, ενώ ένας πολύ μεγάλος οπουδήποτε αλλού στο σώμα μπορεί να είναι εντελώς ανώδυνος.
Επιπλέον, το να βιώνει ένας ασθενής πόνο μετά το πέρας της θεραπείας δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν είχε αποτέλεσμα στην θεραπεία του, καθώς πολύ συχνά οι ασθενείς έχουν πόνους μετά από ένα χειρουργείο ή μετά τη χημειοθεραπεία. Ο συνεχιζόμενος πόνος αποτελεί την νούμερο ένα μακροπρόθεσμη παρενέργειες των χημειοθεραπειών. Μια τέτοια επίπονη κατάσταση μπορεί να επηρεάσει τον ασθενή τόσο σωματικά, όσο και ψυχικά. Συνεπώς πως θα βοηθηθεί ο ασθενής αν γίνουν περικοπές στις παροχές υγείας;
Λαμβάνοντας υπόψη ότι η ψυχική υγεία αποτελεί βασικό παράγοντα για την εξέλιξη της νόσου, η στέρηση του δικαιώματος επικοινωνίας με τον γιατρό ή τον φροντιστή μόνο θετικά αποτελέσματα δεν θα επιφέρει.
Πως λοιπόν θα ωφεληθουν οι ασθενείς όταν κοπούν οι παροχές υγείας και πως ο καθηγητής παθολογίας Κωνσταντίνος Σύριγγος προτείνει μια τέτοια λύση; Δεν έχει δικαίωμα λόγου για την θεραπεία ο ασθενής που πληρώνει; Ένα συμβούλιο θα αποφασίσει αν και εφόσον χρειάζεται εγχείρηση, την στιγμή που ο καθένας πολίτης καταβάλει ένα ποσό χρημάτων για την ασφάλιση του κάθε μήνα; Πόσο δίκαιη είναι η υπάρχουσα διαχείριση των ασθενών και ποιός είναι τελικά ο λόγος ύπαρξης του ΕΟΠΥΥ;
Η υγεία μας θα έπρεπε να είναι δωρεάν. Ένας υγιές Κράτος πρόνοιας έχει τις απαιτούμενες εγκαταστάσεις, παροχές αλλά και προσωπικό για την κάλυψη όλων των αναγκών των ασθενών. Γιατί να πληρώνουμε ένα σύστημα υγείας το οποίο δεν μας προσφέρει τίποτα;
Κλειώ