5 λεπτά χρόνος ανάγνωσης
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat, η ανεργία στη χώρα υπολογίστηκε τον Μάρτιο στο ποσοστό του 9,0%, αυξημένη κατά 0,4% σε σχέση με τον Φεβρουάριο. Παρά ταύτα, όμως, είναι μικρότερη κατά 1,6% σε σχέση με τον Μάρτιο του 2024. Το δυσάρεστο στη μέτρηση είναι ότι έχει αυξηθεί η ανεργία των νέων κάτω των 25 ετών, η οποία εκτοξεύτηκε στο ποσοστό του 25,2% τον Μάρτιο από 18,6% που βρισκόταν τον Φεβρουάριο.
Συνυπολογίζοντας τις συνθήκες της Ελληνικής αγοράς εργασίας και του μοντέλου ανάπτυξης που εφαρμόζεται στη χώρα τα τελευταία χρόνια, που εστιάζει στον τουρισμό και δεδομένου ότι πλησιάζει η καλοκαιρινή σεζόν, τα στοιχεία θα έπρεπε να είναι αντίστροφα στην ανεργία των νέων. Αυτό καταδεικνύει τη στρέβλωση στη συνηθισμένη ροή των πραγμάτων, που ούτως ή άλλως έχει εκτροχιαστεί, αν συνυπολογίσουμε τα υψηλά ποσοστά ανεργίας που έχουμε ως αφετηρία του υπολογισμού.
Το πιο έγκυρο συμπέρασμα που εξάγεται από την παρατήρηση των στοιχείων είναι ότι οι νέοι αρνούνται να εργαστούν νομίμως με τις συνθήκες εργασίας που ισχύουν στη χώρα, με τις υπερβολικά υψηλές ασφαλιστικές εισφορές που συμπιέζουν τις αμοιβές τους, και υποκύπτουν στη μαύρη εργασία είτε απλώς αρνούνται να εργαστούν, ψάχνοντας μια ευκαιρία για τη μετανάστευση τους σε χώρες όπου οι αμοιβές είναι υψηλότερες. Αυτό συμβαίνει κατά κανόνα τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, που έχει μεταναστεύσει το ικανότερο και παραγωγικότερο ανθρώπινο δυναμικό της χώρας, λόγω του ότι οι προοπτικές για τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων είναι ανύπαρκτες, με τις ισχύουσες συνθήκες.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναφερθεί ότι κατά τις διδαχές των οικονομολόγων και λοιπών περισπούδαστων επιστημόνων, πάντα πρέπει να υπάρχει ένα ποσοστό ανεργίας 6% με 9% ώστε να λειτουργεί η λεγόμενη αγορά εργασίας. Ποτέ δεν ήταν το ζητούμενο ο μηδενισμός αυτού του βάναυσου ποσοστού. Έτσι, γίνεται σαφές ότι για να υπάρχει αγορά, πρέπει να υπάρχει και το “προϊόν” που είναι ο άνεργος. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν ότι αυτό είναι σχεδιασμένο, πολιτική βούληση και εντός των στόχων τους.
Είναι γεγονός ότι η χώρα μας εξάγει τα καλύτερα Ελληνικά μυαλά, ενώ εισάγει οικονομικούς μετανάστες που κατά τον μεγάλο αριθμό τους περνάνε τα σύνορα της χώρας παρανόμως, χωρίς να τους έχει καλέσει επίσημα η χώρα (ανεπίσημα όμως ναι) και κυρίως χωρίς να έχει ελέγξει το ποιόν τους ή το αν έχουν ικανότητες να καλύψουν τα κενά που χρειάζεται η χώρα σε εξειδικευμένες θέσεις εργασίας. Έτσι επιτυγχάνονται οι στόχοι των ποσοστών ανεργίας. Εισάγουμε και εξάγουμε σε μια παράλογη αγορά ανθρώπων. Κρατικό δουλεμπόριο με απλά λόγια. Επιπροσθέτως, θα πρέπει να αναφερθεί και η διαφυγή των επενδύσεων σε εκπαίδευση και γνώση που έχει κάνει η χώρα προς τους νέους της και που αυτοί θα τις προσφέρουν αναπτύσσοντας και δημιουργώντας πλούτο σε άλλες οικονομίες.
Δεν είναι πρωτόγνωρο το γεγονός. Στο παρελθόν οι γονείς μας μετανάστευσαν στη Γερμανία και στην Αμερική, όσοι δεν γίνονταν ναυτικοί, δημιουργώντας αυτές τις χώρες που τώρα διαφημίζονται ως πρότυπα ευημερίας και ορθής δημοσιονομικής διαχείρισης. Σαφώς, για να συμβεί αυτό το γεγονός, χρειάστηκε ένας παγκόσμιος και ενας εμφύλιος πόλεμος που διέλυσαν τις υποδομές, χρειάστηκε να διαλυθεί η βιομηχανία της χώρας με τις παρεμβάσεις κυρίως των κυβερνήσεων, να δημιουργηθούν συνθήκες θολών εμπορικών πρακτικών, όπως π.χ. οι χρόνιες δωροδοκίες της SIEMENS σε κάθε πτυχή που μπορούσε να συμβεί, κ.τ.λ., και φυσικά η ψεύτικη ευμάρεια που δημιούργησε το “Fiat money” της Federal Reserve, που ξεφορτώνονταν στις αμερικανικές τράπεζες και στην Ευρώπη μέσω του σχεδίου Μάρσαλ και της σύμβασης Cooper σε ένα αλήτικο παιχνίδι τριγωνικών κρατικών συναλλαγών. Αυτά τα γεγονότα μνήμης και συνειρμών, σε συνδυασμό με τις αθρόες εισαγωγές οικονομικών μεταναστών από 100 και βάλε χώρες του πλανήτη, χωρίς να έχει την ικανότητα ελέγχου ο κρατικός μηχανισμός, καταδεικνύουν μια δόλια πολιτική στόχευση προς αυτή την κατεύθυνση και την απόπειρα μετατροπής των Ελλήνων σε μειονότητα μέσα στη χώρα μας.
Αυτά τα γεγονότα δεν θα είχαν συμβεί στην περίπτωση που διαχρονικά η πολιτική διοίκηση της χώρας διακατεχόταν από Ελληνική συνείδηση. Αντ’ αυτού, πάντα διαπιστώνουμε την ιδιαίτερη μέριμνα των διοικήσεων μας στο να εξυπηρετούν τα συμφέροντα άλλων, που έχουν αιματοκυλίσει τους προγόνους μας και έχουν φτάσει το γένος μας στα πρόθυρα του αφανισμού. Με απλά λόγια, με μια διοίκηση Ελλήνων αυτά τελειώνουν.
Σε μια Ελλήνων Πολιτεία, (όπως ο οργανισμός ¨Ελλήνων Συνέλευσις¨ προτείνει) η ίδια η Πολιτεία θα έχει το καθήκον και θα πρέπει να παρέχει εργασία σε κάθε πολίτη, ούτως ώστε να μπορεί και η ίδια να λαμβάνει υπεραξία από αυτόν και την συλλογική ανάπτυξη. Ο πολίτης θα ωφελεί το σύνολο, αφού παράλληλα και ο ίδιος θα ωφελείται από μια ισχυρή και δίκαιη Πολιτεία ως μέλος του συνόλου. Η Πολιτεία θα πρέπει να αναπτύξει το υψηλής ποιότητας ανθρώπινο δυναμικό και τους πόρους που διαθέτει σε τεχνογνωσία και τεχνοτροπία αιχμής. Σε κάθε τομέα. Είναι αναγκαιότητα η παραγωγικότητα να είναι στο υψηλότερο επίπεδο και ως αποτέλεσμα, η παραγωγή πλούτου θα ωφελεί το σύνολο των πολιτών και θα δημιουργεί τις βάσεις για υψηλότερα ακόμη επίπεδα ευημερίας. Η Πολιτεία θα θυμάται ότι υπάρχει λόγω των ανθρώπων και ότι για αυτούς λειτουργεί. Ομοίως και ο άνθρωπος-πολίτης θα σέβεται και θα διασφαλίζει την υγεία της πολιτείας του.
Επομένως, πάντα μηδενική ανεργία, διότι η Πολιτεία θα μεριμνά γι’ αυτό και για κάθε εργασία θα πρέπει να υπάρχουν τα υψηλότερα στάνταρ ασφαλείας, συνθηκών εργασίας και διαβίωσης. Και σαφώς, η ευμάρεια και η αμοιβή του κάθε εργαζόμενου θα πρέπει να είναι συνδυασμός της παραγωγικότητας και της ποιότητας της εργασίας του, πάντα αξιολογούμενη με τα αξιοκρατικά κριτήρια που αρμόζουν σε μια Πολιτεία Ελλήνων. Στο πολιτικό σύστημα διοίκησης που έχουμε αυτή τη στιγμή, δεν διακρίνεται κανένα χαρακτηριστικό αξιοκρατίας, και σε κανένα πρόσωπο που στελεχώνει την κρατική διοικητική δομή δεν εντοπίζεται η πολιτική βούληση για να ανατραπεί η παρακμή. Αυτό αντικατοπτρίζεται και σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Επομένως, οι πολίτες πρέπει να λάβουν θέση και να δομήσουν εκ νέου και εκ θεμελίων την Ελλήνων Πολιτεία που τους αξίζει. Αναθεωρώντας κυρίως τον τρόπο που λειτουργούν στην συλλογικότητα τους, η οποία παρέχει και επηρεάζει άμεσα την ατομικότητα τους.
DimLoup