Ο σύγχρονος τρόπος ζωής μας φέρνει αντιμέτωπους με ένα πλήθος φόβων, ανησυχιών και δυσοίωνων καταστροφών.


Αυτά τα γεγονότα ποικίλουν. Από το θάνατο κάποιου κοντινού μας προσώπου, μέχρι και την προσπάθεια αντιμετώπισης κάποιας ασθένειας ή ακόμη και μια πυρκαγιά στο σπίτι μας η οποία μας κατέστησε σχεδόν άστεγους. Τα προβλήματα δεν περιορίζονται εδώ. Τα μικρά καθημερινά πράγματα είναι εκείνα που εντείνουν το άγχος και καμιά φορά μας κάνουν και ¨ξεσπάμε”. Παραδείγματος  χάρη, ένας οργισμένος οδηγός μπορεί να αμφισβητήσει τα δικαιώματα μας ως πεζού, η προθεσμία για την παράδοση σημαντικών εγγράφων στην δουλειά μας, ένα δύσκολο μάθημα την επόμενη μέρα στο σχολείο.

Η ζωή όπως διαπιστώνεται είναι γεμάτη στρεσογόνους παράγοντες, συγκεκριμένα γεγονότα ή χρόνιες πιέσεις τα οποία θέτουν απαιτήσεις σε ένα άτομο ή απειλούν την ευημερία του. Είναι λογικό επακόλουθο λοιπόν, το ότι τέτοιοι στρεσογόνοι παράγοντες έχουν τόσο άμεσες συνέπειες οι οποίες μπορούν να επηρεάσουν την υγεία μας.

Όλα τα παραπάνω γεγονότα δημιουργούν στρες, δηλαδή τη σωματική και ψυχολογική αντίδραση σε εσωτερικούς και εξωτερικούς  ψυχοπιεστικούς παράγοντες, η οποία χρήζει άμεσης αντιμετώπισης και διαχείρισης.  Το σώμα προκειμένου να ανταποκριθεί στο στρές το οποίο βιώνει, ξεκινάει μια κατάσταση πάλης με σκοπό να είναι έτοιμο να δράσει. Η επανάληψη αυτής της απόκρισης μπορεί να δημιουργήσει το «σύνδρομο γενικής προσαρμογής» (δηλαδή το σύνδρομο του να είσαι γενικά άρρωστος χωρίς συγκεκριμένη αιτία). Γεγονός που μπορεί  να καταλήξει σε έντονη σωματοποίηση δημιουργώντας προβλήματα στο ανοσοποιητικό και καρδιαγγειακό σύστημα. Εξίσου σημαντικό είναι ότι  αν αυτές οι στρεσογόνες καταστάσεις κατακλύσουν το νου δεν αποκλείονται επίσης και διαταραχές όπως η κατάθλιψη ή επαγγελματική εξουθένωση.  Εάν βελτιωθεί λοιπόν η ψυχική υγεία θα βελτιωθεί και η ποιότητα ζωής μας.

Πώς μπορούμε όμως να μιλάμε για ψυχική υγεία, την στιγμή που το ίδιο το κράτος δεν μεριμνά καθόλου για αυτό, ενώ αντιθέτως την επιδεινώνει καθημερινά με τους νόμους που αποφασίζει;Πώς είναι δυνατόν να λέμε ότι ζούμε σε ένα υγιές κράτος την στιγμή που δεν μπορεί να υπάρχει υγεία, χωρίς την ψυχική υγεία;

Πώς μπορούμε να αναρωτιόμαστε ακόμη αν νοσεί η ψυχική υγεία των πολιτών, την στιγμή που κατέστη σαφέστερα η αναγκαιότητα  βελτίωσης της από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και από όλα τα κράτη μέλη την περίοδο με τον Covid-19;

Αδιαμφισβήτητα η βελτίωση της ψυχικής υγείας αποτελεί οικονομική και κοινωνική αναγκαιότητα. Υπεύθυνη για την διαχείριση αλλά και την βελτίωση της είναι η πολιτεία, αλλά και οι φορείς παροχής υπηρεσιών.

Κλείνοντας είναι σημαντικό να αποτυπωθεί ότι το 35% των ατόμων που έχουν διαγνωστεί με κατάθλιψη και στρες, τείνουν να εμφανίσουν καρδιολογικά ‘ή εγκεφαλικά προβλήματα, σύμφωνα με την έρευνα που διεξήχθει από τους  επιστήμονες, με επικεφαλής τον Τζιοβάνι Σιβιέρι, ερευνητή στο Κέντρο Έρευνας Καρδιαγγειακής Απεικόνισης στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης και στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ.

Ενώ στην δεύτερη έρευνα, διαπιστώθηκε ότι το συσσωρευμένο στρες σχετίζεται με 22% αυξημένο κίνδυνο αρτηριακών και αιματολογικών νοσημάτων, σε ασθενής οι οποίοι δεν είχαν διαγνωστεί με καρδιαγγειακή νόσο.

Κλειώ

ΜΗΠΩΣ ΣΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *