PRESS ROOM 
”Πολλές μικρές αλλαγές στην εκπαίδευση που όμως στο τέλος θα αθροίζονται σε κάτι που μετά γίνεται γινόμενο – Θα πατήσουμε το γκάζι στις αλλαγές ”.
Αυτό είναι το σύνθημα του κ. Κυριάκου Πιερρακάκη υπουργού παιδείας , ο οποίος στην 34η Ετήσια Ελληνική Οικονομική Σύνοδο, προανήγγειλε ένα μπαράζ νομοθετικών παρεμβάσεων που σχεδιάζει το υπουργείο παιδείας για τα σχολεία, τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς.
Σύμφωνα με τον κ. Πιερρακάκη, οι πυλώνες της αναδιοργάνωσης στο εκπαιδευτικό σύστημα περιλαμβάνουν αλλαγές στην επαγγελματική εκπαίδευση, θεσμοθέτηση εθνικού απολυτηρίου, υβριδικό σύστημα προσλήψεων εκπαιδευτικών, σύστημα καταγραφής κενών, αλλαγές στον τρόπο διδασκαλίας μαθημάτων, ψηφιακή ενισχυτική διδασκαλία, πλατφόρμα e-parents, τεστ ανίχνευσης τάσεων, κλίσεων και δεξιοτήτων σε όλους τους μαθητές και τέλος νέο πλαίσιο της ελεύθερης επιλογής σχολείου από τους μαθητές.
Αυτοί είναι οι οδηγοί πυλώνες της επιδιωκόμενης αλλαγής του εκπαιδευτικού συστήματος που σχεδιάζει ο κ.Πιερρακάκης. Πιστεύοντας ακράδαντα ότι με αυτές τις αλλαγές που θα τεθούν σε εφαρμογή από το πρώτο κιόλας εξάμηνο του 2024, τα παιδιά θα μυηθούν σε μια αλγοριθμική μέθοδο παραγωγής και δημιουργίας.
Αδιαμφισβήτητα, οι παραπάνω πυλώνες προσδίδουν μια νέα οπτική στο εκπαιδευτικό σύστημα. Κατά βάση όμως, οι αλλαγές αυτές επικεντρώνονται στην προετοιμασία των μαθητών για τον κόσμο της εργασίας.
Η πρόκληση είναι να χρησιμοποιηθεί η αλγοριθμική μέθοδος παραγωγής όχι μόνο ως εργαλείο για την μαζική παραγωγή ”εργατών”, αλλά ως η κινητήρια δύναμη που θα ενθαρρύνει την ανάπτυξη και την δημιουργία μιας γενιάς ατόμων που θα ξεχωρίζουν για την δημιουργικότητα τους, την καινοτομία, τον προβληματισμό και την δημιουργική τους σκέψη.
Είναι απαραίτητο να αναγνωρίσουμε ότι η εκπαίδευση δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στην παραγωγή εργαζομένων, αλλά θα πρέπει να ενθαρρύνει την δημιουργία μελλοντικών ηγετών, ερευνητών υψηλού επιπέδου, ενεργών πολιτών, που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας και θα παράγει ανθρώπους έτοιμους να διαμορφώσουν το μέλλον της χώρας μας.
Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας, ότι η παιδεία είναι ο κρισιμότερος και ο πιο νευραλγικός τομέας της κοινωνίας, διότι τα σχολεία μας είναι τα εκκολαπτήρια των νέων Ελληνικών Γενεών.
Για αυτό θα πρέπει η πολιτεία, χωρίς κανένα οικονομικό περιορισμό, να παρέχει κάθε σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή που απαιτείται για την επίτευξη του σκοπού της. Από θέατρα για παραστάσεις μάθησης, όπως μας κληροδότησαν οι πρόγονοι μας, έως τις πιο άρτιες εγκαταστάσεις αθλοπαιδιών και εργαστηρίων για την κάλυψη των έμφυτων τάσεων που υπάρχουν στον άνθρωπο, για την ανάδειξη της καλαισθησίας με την τέχνη και τον αθλητισμό. Με αυτό τον τρόπο το σχολείο θα ικανοποιεί και θα αναπτύσει όλη την δημιουργική ικανότητα των μαθητών.
Κάθε μαθητής θα μπορεί να συμμετέχει σε εκπαιδευτικό πρόγραμμα εκμάθησης μουσικής, φωνητικής έκφρασης, σε ατομικά και συλλογικά αθλήματα. Θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα μέσω εκπαιδευτικών προγραμμάτων στην αναβίωση των ελληνικών τεχνών όπως το θέατρο, η ζωγραφική, η γλυπτική, η αγγειοπλαστική και κάθε μορφή καλλιτεχνίας. Οι μαθητές θα πρέπει να έχουν ολοκληρωμένο πρόγραμμα παιδείας, μάθησης, εξάσκησης προετοιμασίας, εκγύμνασης σωματικής και πνευματικής μόνο εντός του σχολείου.
Σήμερα το εκπαιδευτικό σύστημα, σκοτώνει την δημιουργική φαντασία, την πραγματική έφεση μάθησης των παιδιών και την κριτική ικανότητα. Καθοδηγεί τις σκέψεις και τις πράξεις τους σύμφωνα με ένα σχεδιασμό που εξυπηρετεί αλλότρια προς το Έθνος μας συμφέροντα.
Στο σημείο αυτό είναι σημαντικό να τονιστεί ότι, η αδυναμία του εκπαιδευτικού συστήματος να διατηρήσει σταθερότητα και συνέπεια, ανεξάρτητα από τις πολιτικές αλλαγές, αποτελεί ανησυχητική πτυχή που επηρεάζει άμεσα την ποιότητα της εκπαίδευσης και την ανάπτυξη των νέων γενεών. Η εκπαίδευση δεν πρέπει να είναι απλώς αντικείμενο πολιτικών αποφάσεων που αλλάζουν με κάθε εκλογικό κύκλο. Αντίθετα, πρέπει να αναγνωρίζεται ως κρίσιμος παράγοντας για την ανάπτυξη μιας προηγμένης, καινοτόμου και ανταγωνιστικής κοινωνίας.
Κοκοσάλη Άννα Μαρία