PRESS ROOM 
Η κατάχρηση εξαρτησιογόνων ουσιών αποτελεί ένα διεθνές πρόβληµα, που επηρεάζει σχεδόν όλες τις χώρες του κόσµου, τόσο τις αναπτυγμένες όσο και τις αναπτυσσόμενες. Τα επιδημιολογικά στοιχεία φανερώνουν αύξηση της κατάχρησης ναρκωτικών ουσιών, κυρίως στους νέους. Πολλοί παράγοντες συντελούν στο πρόβλημα της χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών, όπως το ίδιο το άτομο, η οικογένεια, η κοινωνία, τα αγαθά και η πολιτεία. Η αληθινή θεραπεία αυτού του προβλήματος είναι κυρίως η πρόληψη.
Το ερώτημα είναι ποια μέτρα λαμβάνονται από τους φορείς της πολιτείας για την πρόληψη του φαινομένου;Είναι επαρκή, ώστε να οδηγηθούμε στην μείωση της χρήσης και της διακίνησης αλλά και στην εξάλειψη τους;
Την ώρα που η εποχή των αλλαγών που διανύουμε απαιτεί και επιβάλλει επαναπροσδιορισμό δράσεων και διαρκή ενημέρωση, σε όλους του τομείς της κοινωνικής ζωής, τα αίτια που η νέα γενιά εμπίπτει στη μάστιγα των ναρκωτικών αυξάνονται και ποικίλουν. Εξέχων ρόλο κατέχει η καλή ψυχική υγεία, έννοια η οποία “πάσχει” στην Ελλάδα.
Σημαντικό είναι βέβαια το γεγονός ότι αρκετά προγράμματα απεξάρτησης παρουσιάζουν ικανοποιητικά αποτελέσματα. Παρόλα αυτά μετά την κρίση των τελευταίων χρόνων στην Ελλάδα και την πανδημία COVID-19, έχει υπάρξει μείωση των δράσεων υλοποίησης των προγραμμάτων για τα ναρκωτικα, διότι δεν υπάρχει επαρκής χρηματοδότηση. Ωστόσο, σε ό,τι αφορά το κομμάτι της αποτελεσματικότητας των προγραμμάτων απεξάρτησης, στην πλειονότητά τους, υπάρχουν αρκετά καλοί οργανισμοί με αξιόλογους επιστήμονες και θετικά αποτελέσματα.
Δεν είναι μικρό το ποσοστό των ατόμων που κατάφεραν να αποδράσουν από το φαύλο κύκλο της εξάρτησης. Χρειάζεται η κατάλληλη υποστήριξη από το οικογενειακό περιβάλλον, από δομές και οργανισμούς, οι οποίοι στελεχώνονται από κατάλληλα καταρτισμένους ανθρώπους. Όμως δεν αρκεί μόνο αυτό. Ο σημαντικότερος παράγοντας επιτυχίας στην απεξάρτηση από τα ναρκωτικά είναι η συνειδητή επιθυμία του ίδιου του ατόμου να σταματήσει τη χρήση. Αυτό συνεπάγεται ότι το εξαρτημένο άτομο κατανοεί πως χρειάζεται να καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια με ψυχικό και σωματικό πόνο κάποιες φορές, και με επιμονή προκειμένου να επιστρέψει ξανά υγιής στη ζωή. Πως μπορεί όμως να γίνει αυτό όταν οι συνθήκες διαβίωσης δεν το επιτρέπουν και η καθημερινότητα μας γίνεται όλο και δυσκολότερη;
Πώς μπορεί να επιτραπεί η διακίνηση και η χρήση ναρκωτικών ουσιών αποκλειστικά και μόνο για φαρμακευτικούς σκοπούς, την στιγμή που οι φορείς διακυβέρνησης δεν δρουν για τον υγιή βίο των πολιτών; Σαφώς η ψυχοθεραπεία είναι ιδιαιτέρως βοηθητική καθώς μπορεί να φωτίσει κομμάτια του εαυτού που είναι κρυμμένα στο υποσυνείδητο. Για παράδειγμα, να βοηθήσει τα άτομα και ιδιαιτερα τους νεους να καταλάβουν τον λόγο που χρειάζονται την κατανάλωση μιας ουσίας, προκειμένου να αντέχουν ή και να μεταβολίζουν τον πόνο τους, το άγχος, ή ακόμα και τη χαρά τους.
Σύμφωνα με την ευρωπαϊκή έκθεση για τα ναρκωτικά, ετησίως 184 εκατ. άνθρωποι παγκοσμίως καταναλώνουν ναρκωτικά. Η χρήση αφορά στην πλειοψηφία τους άνδρες, ίσως λόγω της εμπλοκής πρότυπων ρόλων. Εξ αυτών, 13.2 εκατ. είναι χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών. Η πλειονότητα πραγματοποιεί την πρώτη επαφή με τις ουσίες σε ηλικία 13 -15 χρόνων.
Δεν πρέπει να αναλογιστούμε τι είναι αυτό που μπορεί να οδηγήσει έναν νέο άνθρωπο στα ναρκωτικά; Πειραματισμός, επιθυμία, μείωση πόνου; ή μήπως διαφυγή από την καθημερινότητα;
Η πολιτεία φέρει ένα σημαντικό μέρος ευθύνης στην δημιουργία συνθηκών τόσο στη διακίνηση όσο και στην δημιουργία ανάγκης χρήσης των ναρκωτικών από τους ανθρώπους. Δεν ασκεί πρόληψη. Μπορει να ασκηθεί πρόληψη πριν την πρόκληση ενός μεγαλύτερου εγκλήματος. Πατασσοντας το εμπόριο ναρκωτικών, πριν να καταστραφούν οικογένειες και νέοι άνθρωποι στο βωμό του χρήματος και της αίγλης που αυτό προσφέρει. Οι νόμοι υπάρχουν. Και αν δεν υπάρχουν ας νομοθετήσουμε, ως θα έπρεπε να κάνουμε, ως πολίτες.
Κλειώ