Η αλληλεγγύη του Σόλτς και το ξεπούλημα της Ελλάδας.

Μέσα στην αναμπουμπούλα των γεγονότων της αγοράς, αλλά και όσων συμβαίνουν σε παγκόσμιο επίπεδο, ίσως μας διαφεύγει τι συμβαίνει καθημερινά στον τόπο μας.

Τι γίνεται στην αγορά. Πώς προχωρούν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί. Αλλάζουν χέρια οικοδομικά τμήματα, παλιές ή νέες μονάδες κάθε είδους. Η πρώην βιομηχανία, αλλά και η καλοστεκούμενη μεσαία βιοτεχνία. Τα πάντα. Σπίτια, παλιές και νέες, γνωστές και άγνωστες μέχρι σήμερα βίλες στην πρωτεύουσα, στην περιφέρεια της χώρας, στα νησιά, στις παραλίες, στα όρη και τα βουνά της Ελλάδας. Είναι δε τέτοια η ταχύτητα ξεπουλήματος της χώρας, που μένει άγνωστο το ποιοι θα έχουν τον έλεγχο σε ότι έχει απομείνει στη γνωστή αλλά και άγνωστη ιδιωτική οικονομία. 

Ακούγοντας τον Γερμανό καγκελάριο, να αναφέρεται σε ¨επιτυχημένη αλληλεγγύη¨, στην συνέντευξη που έδωσε ύστερα από την συνάντηση του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο Βερολίνο, καταλαβαίνουμε ότι, το ανελέητο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας μας επιχειρείται να συνδεθεί με την αναπτυξιακή προσπάθεια της χώρας μας. Όμως, πώς να υποστηριχθεί μιας τέτοιας έκτασης παράνοια, αφού τα δύο αυτά στοιχεία εξελίσσονται προς εντελώς αντίθετες κατευθύνσεις; 

Σαφώς δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε ότι το ξεπούλημα του πλούτου μιας χώρας όχι απλώς δεν συνδράμει στην αναπτυξιακή της προσπάθεια, αλλά στην εξαθλίωση της. Τι αναπτυξη θα υπάρχει σε μια Ελλάδα που δεν έχει έδαφος πια κάτω από τα πόδια της και συνεχώς και σταθερά φτωχοποιείται ξεπουλώντας το ένα μετά το άλλο εθνικό της πλούτο;

Για αυτό και επιβάλλεται καθένας από εμάς να αναρωτηθεί, για ποιους ήταν τελικά επιτυχημένη ή αλληλεγγύη; Για εμάς ή για τους Γερμανούς; Μήπως η Ελληνική κυβέρνηση δρα με γνώμονα ξένα συμφεροντα και όχι για την ανάπτυξη του Ελληνικού κράτους; Χαρακτηριστικό παράδειγμα μια ατυχέστατης κυβερνητικής απόφασης, ήταν η παύση παραγωγής λιγνίτη η οποία προετοίμαζε το ξεπούλημα της ΔΕΗ. Σαφώς η γενική δικαιολογία αφορούσε στην ανάγκη εκμοντερνισμού και στροφής της χώρας στην πράσινη ανάπτυξη. Γιατί όμως καμιά άλλη χώρα δεν στράφηκε στην κατάργηση των οικονομικών πηγών ενέργειας, αλλά δήλωσε ότι θα τις καταργήσει αργότερα; Κλείνοντας μήπως θα έπρεπε να αναλογιστούμε σε ποιον ανήκει τελικά αυτός ο πλούτος, αλλά και ποιος έχει δικαίωμα εκποίησης του;

ΚΛΕΙΩ