3 λεπτά χρόνος ανάγνωσης
Πρόστιμο 40.000 Ευρώ από την Αρχή Προστασίας Δεδομένων υπεβλήθη κατά της πρώην Ευρωβουλευτού Άννας-Μισέλ Ασημακοπούλου για την υπόθεση των email που διέρρευσαν από το Υπουργείο Εσωτερικών προς την Ευρωβουλευτή τρεις μήνες περίπου πριν από τις Ευρωεκλογές και τα οποία περιέχουν προσωπικά στοιχεία πολιτών. Παράλληλα, η ίδια Αρχή επέβαλε πρόστιμο και στο Υπουργείο Εσωτερικών ύψους 400.000 Ευρώ για την ίδια υπόθεση.
Το τραγικό στην υπόθεση είναι ότι οι πολίτες θα κληθούν να πληρώσουν για τη δολοπλοκία που επιχείρησαν να πράξουν σε βάρος τους για ψηφοθηρικούς λόγους, το κυβερνών κόμμα και στελέχη του, που στελεχώνουν υπουργικές και άλλες θεσμικές θέσεις. Είναι τουλάχιστον κολάσιμο το γεγονός ότι η ίδια κλίκα αποφασίζει να μεταβιβάσει το βάρος του προστίμου στις πλάτες των θιγομένων, που ουσιαστικά είναι το σύνολο των πολιτών, διότι όπως απεδείχθη, τα προσωπικά μας δεδομένα είναι σε λάθος χέρια. Μπορεί ο καθένας να κάνει συνειρμούς για το τι διαρροές μπορεί να έχουν ήδη γίνει και σε όποια άλλα στοιχεία μας που συλλέγει το κράτος από εμάς, και ποια χρήση μπορεί να έχουν στα χέρια που καταλήγουν.
Μόνο σε τριτοκοσμικά καθεστώτα θα μπορούσαμε να πούμε ότι θα ήταν νόμιμο να επιβαρυνθεί το σύνολο των πολιτών το βάρος του άδικου που τους έκαναν οι διοικητικοί μηχανισμοί. Και μάλλον ζούμε σε ένα τέτοιο καθεστώς. Η δικαιοσύνη εκτελεί μεροληπτικά τον ρόλο της θεωρώντας νόμιμο αυτό που συμβαίνει. Ό,τι όμως είναι νόμιμο πρέπει να είναι και ηθικό. Και η νομοθεσία μας είναι γεμάτη από άδικα νομοθετήματα που εκτελούνται. Στην εν λόγω υπόθεση η Άννα-Μισέλ Ασημακοπούλου, υποψήφια της Νέας Δημοκρατίας, καπηλεύτηκε τα προσωπικά στοιχεία των πολιτών, τα οποία της τα έδωσαν στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που υπηρετούν στο Υπουργείο Εσωτερικών. Στην καλύτερη περίπτωση θα έπρεπε να πληρώσει το πρόστιμο το κόμμα. Εκτός αυτού, θα έπρεπε να του απαγορευτεί και η συμμετοχή στις εκλογές, διότι επιχειρεί να χειραγωγήσει με διάφορους τρόπους τους πολίτες, πέραν του ότι πρέπει να ελεγχθεί σε βάθος κάθε πεπραγμένο που έχει συμβεί κατά την περίοδο που είναι στη διοίκηση, διότι, ως φαίνεται, διαχειρίζεται το δημόσιο ταμείο και τη δημόσια διοίκηση ως να είναι το τσαρσί του.
Το άδικο διαιωνίζεται όταν τα θεσμικά όργανα που είναι επιφορτισμένα με τη μέριμνα και τη διανομή του δικαίου λειτουργούν και αυτά με άδικο τρόπο. Άρα είναι κατακριτέο και ασυγχώρητο να είναι κάποιος νομοθέτης και να πράττει άδικο. Όλο το σινάφι του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας είναι συνυπεύθυνο για τις αδικίες που έχουν συμβεί. Ως φαίνεται, είναι χοντρόπετσοι και δεν τους ενδιαφέρει η επανόρθωση του άδικου, σε αυτό το θέμα αλλά και σε σοβαρότερα θέματα. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να παραμείνουν στη διοίκηση όσο το δυνατόν περισσότερο, ώστε να μπορούν να λαμβάνουν αποφάσεις όπως αυτές. Αποφάσεις που ζημιώνουν τους πολίτες πολλαπλά και μετά τους αναγκάζουν να πληρώσουν αποζημιώσεις και πρόστιμα για λανθασμένες αποφάσεις, ενέργειες ή και κομπίνες που πράττουν τα κομματικά παιδιά.
Σε μια πολιτεία δικαίου, ο νόμος της επανόρθωσης θα έπρεπε να έχει δεσπόζουσα θέση. Διότι αυτός ο νόμος μπορεί και δρα ως ρυθμιστής της εγκαθίδρυσης του δικαίου αλλά λειτουργεί και ως ανασταλτικός παράγοντας για την παραγωγή άδικου. Κάθε άτομο αλλά και πολιτεία που έχει παράγει άδικο πρέπει να πράττει επανόρθωση. Χορτάσαμε τόσα χρόνια με συγγνώμες, υποκλίσεις και τιμωρίες που κανένα ουσιώδες αποτέλεσμα δεν έφεραν πέραν της διαιώνισης του άδικου. Το ζήτημα είναι πόσοι από εμάς και σε ποιο βαθμό μπορούμε να κατανοήσουμε αυτόν τον νόμο και, το κυριότερο, ποιοι και πόσο μπορούμε να επανορθώσουμε ό,τι άδικο έχουμε παράγει, ζώντας και δρώντας σε ένα περιβάλλον που το άδικο πλεονάζει και σε κάθε βήμα και πράξη συναντάς τον βούρκο.
DimLoup