5 λεπτά χρόνος ανάγνωσης
Την κατιούσα φαίνεται ότι έχει πάρει η αγροτική παράγωγη στην χώρα μας έπειτα από την δημοσιοποίηση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ τα οποία εμφανίζουν την Ελλάδα με την μεγαλύτερη πτώση στην Ευρώπη, στο -16%, και με τους αμέσως επόμενους Εσθονία, Ισπανία και Λετονία με ποσοστό -9% και Σουηδία με -8%. Παράλληλα υπάρχουν χώρες εντός της Ε.Ε. που έχουν αύξηση στην αγροτική παραγωγή τους όπως η Ουγγαρία με αύξηση 26% και η Σλοβακία με αύξηση 12%. Είναι εμφανές το παράδοξο της πτώσεως της αγροτικής παραγωγής για χώρες του Ευρωπαϊκού νότου που έχουν πολύ ισχυρότερα συγκριτικά πλεονεκτήματα, σε σχέση με τις βορειότερες χώρες της Ευρώπης. Χώρες που το μόνο που έχουν σε επάρκεια είναι το νερό, ενώ στερούνται το φως και τις κατάλληλες θερμοκρασίες για την φυσική και συμφέρουσα παραγωγή αγροτικών προϊόντων.
Αυτό σημαίνει ότι για την χώρα μας ο αγροτικός κόσμος έχει πάψει να αναπτύσσεται. Και ότι δεν αναπτύσσεται πεθαίνει. Είναι περίεργο το γεγονός ότι σε μια περίοδο όπου ο πληθωρισμός των τροφίμων καλπάζει, παράλληλα δεν θεωρείται κατάλληλη περίοδος για επενδύσεις και ανάπτυξη στον αγροτικό τομέα. Αυτό έχει μια καταφανέστατη εξήγηση. Τα χρήματα των πανάκριβων τροφίμων δεν πάνε στους παραγωγούς της αγροτικής παραγωγής αλλά αποδίδονται σε συντεχνίες που έχουν δημιουργηθεί εντός της χώρας. Ίσως το μεγαλύτερο και διαχρονικότατο πρόβλημα εκτός των άλλων, φυσικών και πολιτικών εμποδίων που αντιμετωπίζουν οι αγρότες μας.
Η χώρα μας είναι ουραγός σε κεντρικές υποδομές υποστήριξης της αγροτικής παραγωγής. Είναι ουραγός στην προώθηση της καινοτομίας που οδηγεί στην πτώση του κόστους παραγωγής. Είναι ουραγός στην στήριξη των νέων ώστε να μπουν σε αυτήν την εργασία που απαιτεί τεράστια κεφάλαια επένδυσης και κίνησης και υψηλό ρίσκο. Είναι ουραγός στην ορθή και συλλογική διαχείριση της αγροτικής παραγωγής ώστε αυτή να διατίθεται σε σωστές και τίμιες τιμές για τους καταναλωτές και τους αγρότες. Τα χρήματα που κινούνται εντός της εμπορικής διαδικασίας θα πρέπει να έχουν κίνητρο επανεπένδυσης στον κλάδο και όχι να απορροφώνται και να εξαφανίζονται από τους αγρότες με ευφάνταστους φόρους και αντικίνητρα. Αυτά φέρνουν το μαρασμό της αγροτικής παραγωγής, την εγκατάλειψη της υπαίθρου και την εξάρτηση των πολιτών της χώρας από εισαγωγές προϊόντων ακόμη και από εχθρικές προς εμάς χώρες.
Κανένα αεροπλάνο δεν έπεσε επειδή έχασε την μια μηχανή του. Αν όμως χάσει πολλά συστήματα ταυτόχρονα, η μοίρα του είναι η πτώση. Ο ταυτοχρονισμός των προβλημάτων είναι εμφανέστατος. Η μαζικότητα τους προδίδει ότι υπάρχει χρόνιος σχεδιασμός και δόλια στρατηγική πίσω από τις φανφάρες περί της στήριξης του αγροτικού κόσμου από την πολιτική διοίκηση. Η πολιτική διοίκηση περισσότερο ασχολήθηκε για το πως θα διαφθείρει την συνείδηση και την μπέσα των αγροτών ώστε να μπορεί να τους ενοχοποιήσει ενώπιων των πολιτών γι’ αυτό που θα έρθει τα επόμενα χρόνια. Είναι γνώστες οι ιστορίες με τις επιδοτήσεις και τις καταστροφές των προϊόντων προκειμένου να ελεγχθεί η ανελαστικότητα των τιμών των αγροτικών προϊόντων και η χώρα μας πληρώνει τις κακές πρακτικές στο θέμα αυτό.
Η χώρα μας έχει συνυπογράψει την νέα ΚΑΠ που αποτελεί την ταφόπλακα του Έλληνα αγρότη. Αυτή θα οδηγήσει την παραγωγή σε μεγάλες εταιρίες που με την σειρά τους θα απορροφήσουν τις μικρές αγροτικές εκμεταλλεύσεις. Έτσι οι μικροί αγρότες θα σβήσουν λόγο του ότι θα είναι αδύνατον να ανταπεξέλθουν στα ψηλά κόστη καλλιέργειας, στον ανταγωνισμό, στον αστείρευτο τραπεζικό δανεισμό των μεγάλων εταιριών και στην πολιτική κατεύθυνση που έχει καθιερωθεί προς τις λεγόμενες οικονομίες κλίμακας. Άυλα εταιρικά σχήματα θα ταΐζουν τους ανθρώπους χωρίς να νοιάζονται για την ποιότητα της τροφής.
Οφείλουμε να δώσουμε εύσημα στους Έλληνες παραγωγούς διότι σε ένα πολιτικά τοξικό κλίμα γι’ αυτούς, καταφέρνουν να παράγουν ποιοτικά προϊόντα και προσπαθούν φιλότιμα να θρέψουν τον πληθυσμό μας. Όμως τα πράγματα πρέπει να τεθούν σε μια νέα βάση και να αναστραφεί η πορεία της πτώσης. Η Ελληνική πολιτεία πρέπει να στηρίξει την παραγωγή με τα νομοθετήματα που θα δημιουργούν το κατάλληλο περιβάλλον για την σοβαρή ανάπτυξη του αγροτικού τομέα.
Πρέπει να συμβούν επενδύσεις εκσυγχρονισμού σε υποδομές, δημόσιες και ιδιωτικές. Πρέπει να μπει φρένο στην ασυδοσία του εμπορίου και των ενορχηστρωμένων πρακτικών από κερδοσκόπους. Πρέπει να υπάρξει συλλογικός συντονισμός από την διοίκηση προς την παραγωγή ώστε να αποφεύγεται η σπατάλη φυσικών και άλλων πόρων. Υπερπαραγωγή αλλά και κενά παραγωγής, που συμβαίνουν κατά κόρον σήμερα πρέπει να ρυθμίζονται κεντρικά. Πρέπει να ελεγχθεί η ποσότητα και η ποιότητα εξαγωγών ώστε η παραγωγή της χώρας μας να επαρκεί πρωτίστως για τους πολίτες της. Δεν θα πρέπει κανένα αγροτικό προϊόν της χώρας μας, όπου θα είναι στην κορυφή της ποιότητας, να εξάγεται αμεταποίητο. Η χώρα μας θα πρέπει να πάρει την θέση που της αξίζει στις αγορές. Έτσι θα υπάρξουν τα κίνητρα ώστε νέοι πολίτες να ασχοληθούν με τον αγροτικό τομέα και όχι να τους δίνουμε πριμ νέων αγροτών, σε μια διδαχή δωροδοκίας με το που ενταχθούν στο παραγωγικό δυναμικό της χώρας.
Αυτό θα φέρει την αντιστροφή του αρνητικού 16% και την ανάκαμψη, ενώ παράλληλα δεν θα γίνει αναγκαιότητα η σίτιση του πληθυσμού με νέες προτάσεις διατροφής, έντομα και πλαστικό κρέας, κάτι που τα τελευταία χρόνια προωθείται ως ιδανική λύση ως προς το πρόβλημα της διατροφικής κρίσης. Άλλης μιας κρίσης που έρχεται προσχεδιασμένη. Αφού είδαν την κρίση και έψαχναν λύση, γιατί δεν μερίμνησαν ώστε η λύση να είναι σύμφωνη με την διατροφική ανάγκη και πολιτισμική συνήθεια του ανθρώπου; Ο άνθρωπος δεν είναι πουλί, δεν έχει μπενούζια και δεν κάνει αυγά. Γιατί να πρέπει να τρώει κάμπιες;
DimLoup