5 λεπτά read time
Σύμφωνα με τις μετρήσεις της Eurostat για το 2023, αρκετοί Ευρωπαίοι πολίτες σε ποσοστό 6,8% στερούνται συγκεκριμένα υλικά αγαθά, υπηρεσίες και κοινωνικές δραστηριότητες. Σε μια ανεπτυγμένη οικονομία θα έπρεπε να διασφαλίζεται η επάρκεια αυτών αλλά και η δυνατότητα πρόσβασης σε αυτά, από όλους τους πολίτες. Αντ’ αυτού βλέπουμε εμφανώς την ύπαρξη κοινωνικών ανισοτήτων που προκύπτουν από την εσφαλμένη πολιτική διαχείριση των χωρών αλλά και από την κεντρική διαχείριση της ένωσης.
Τα ποσοστά αυτά (Eurostat SMSD) μετράνε στατιστικά το πόσοι πολίτες δεν δύναται να έχουν πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες λόγω οικονομικών δυσκολιών και ορίζονται σε δυο κατηγορίες. Στην κατηγορία του νοικοκυριού και στην κατηγορία του ατόμου. Από την έρευνα προκύπτει ότι στην κατηγορία του νοικοκυριού υπάρχει αδυναμία κάλυψης εκτάκτων και τακτικών αναγκών και εξόδων, η πληρωμή υπηρεσιών κοινής ωφέλειας όπως και η πληρωμή ενοικίων, δανείων κ.τ.λ., η έλλειψη δυνατότητας διακοπών, η δυνατότητα για ένα γεύμα κάθε δύο μέρες που να αποτελείται από κρέας ή ψάρι, η θέρμανση της οικίας και η δυνατότητα κατοχής ιδιωτικού οχήματος. Στην κατηγορία των ατόμων μετριέται η αδυναμία πρόσβασης στο διαδίκτυο, η αδυναμία ένδυσης και η έλλειψη της επαφής με φίλους, συγγενείς κ.τ.λ. λόγω οικονομικών δυσκολιών.
Η Ελλάδα βρίσκεται στην τρίτη θέση της εν λόγω λίστας με ποσοστό 13,5 %, πίσω από την πρωτοπόρο στην λίστα Ρουμάνια με ποσοστό 19,8% και την Βουλγαρία με ποσοστό 18%. Τα ποσοστά της Ελλάδας είναι σαφώς πιεσμένα λόγο της φολκλορικής παράδοσης της χώρας μας στην αλλοίωση των στατιστικών κατά το μέγεθος που εξυπηρετεί την πολιτική διοίκηση της. Τα υψηλά ποσοστά εντοπίζονται στις χώρες του ¨νότου¨. Στις νότιες χώρες εκτός της Ε.Ε. τα ποσοστά είναι απογοητευτικά. Στις χώρες του ¨βορρά¨ τα ποσοστά είναι χαμηλά αλλά όχι μηδενικά. Επομένως όλες οι χώρες έχουν πρόβλημα και η διαφορά τους είναι μόνο στο μέγεθος του προβλήματος.
Από την έρευνα διαπιστώνεται ότι η ένωση αποτυγχάνει στους στόχους σύγκλισης που έχουν τεθεί και η κεντρική πολιτική που εφαρμόζεται είναι στοχευμένα ετεροβαρής για κάποια μέλη της. Αποτελεί παράδοξο για την γεωγραφική περιοχή που συγκεντρώνονται τα υψηλότερα νούμερα του SMSD λόγο των συγκριτικών πλεονεκτημάτων που εδράζονται στις περιοχές της νότιας Ευρώπης. Επίσης παρατηρείται περιέργως ότι αυτές οι χώρες που είναι πλούσιες σε φυσικούς και άλλους πόρους αδυνατούν να προσφέρουν ευημερία και οικονομική ασφάλεια στους πολίτες τους ενώ άλλες χώρες που στερούνται πόρων αναπτύσσονται αφαιμάσσοντας την δυναμική των χωρών του ¨νότου¨ ακόμη και σε ανθρώπινο δυναμικό.
Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι οι χώρες του ¨νότου¨ πολύ εύκολα θα μπορούσαν να έχουν αυτάρκεια αγαθών, ενέργειας και αναπτυξης logistics, και όμως, είναι ουραγοί πίσω από δήθεν ισχυρές χώρες και τα οικονομικά συμφέροντα που εδράζονται σε αυτές. Το μετρήσιμο αποτέλεσμα που προέκυψε από την έρευνα σαφώς οδηγεί τον ειρμό στο ότι υπάρχει ένας κεντρικός πολιτικός σχεδιασμός και μια πολιτική βούληση που τον εκτελεί. Θα λέγαμε ότι επί της ουσίας οι φτωχοί πολίτες του ¨νότου¨ επιδοτούν με τους πόρους των χωρών τους την ευημερία των πολιτών του ¨βορρά¨ που σαφώς δεν νιώθουν δυναστευόμενοι βάναυσα από τα οικονομικά και πολιτικά σχεδία που εφαρμόζονται, χωρίς όμως αυτό να γίνεται κανόνας στο σύνολο των πολιτών.
Εν κατακλείδι, είναι εμφανές ότι ο σχεδιασμός των συμφερόντων, εμφανών και αφανών που δρουν μέσα στην Ε.Ε. κρατά το σύνολο των πολιτών δέσμιο σε μια γαλέρα που βρίσκεται εντός της ένωσης. Απλώς οι σκλάβοι του ¨βορρά¨ ταΐζονται με χαβιάρι και οι σκλάβοι του ¨νότου¨ σιτίζονται με σκουληκιασμένες γαλέτες.
Όταν τα διοικητικά όργανα της ένωσης λαμβάνουν τέτοια αποτελέσματα ερευνών πρέπει να προβούν σε διορθωτικές κινήσεις. Κάτι που ως φαίνεται, δεν είναι διατεθειμένα να πράξουν. Καταδεικνύεται σαφέστατα μια ανισότητα μεταξύ των χωρών που μπορεί να οδηγήσει σε παραμέτρους όμοιες με αυτές που συντέλεσαν στην έναρξη των δύο παγκόσμιων πολέμων, πέραν του ότι δεν υπάρχει η ορθή εφαρμογή των δεσμευτικών συνθηκών σχετικά με τους σκοπούς και τους στόχους σύγκλησης που δημιούργησαν την ένωση.
Οι ¨φτώχεια¨ είναι μια παρά φύσιν κατάσταση και πρέπει να πάψει να θεωρείται ως φυσικό φαινόμενο στις κοινωνίες των ανθρώπων. Η αναγκαιότητα εκτέλεσης ενός νέου σχεδιασμού και μιας νέας προσέγγισης στην πολιτική και οικονομική διαμόρφωση των κοινωνιών μας είναι απαραίτητη. Η άρση των πολιτικών αποφάσεων και των αποτελεσμάτων τους που οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση, και η διόρθωση τους μπορεί να συμβεί μόνο με την ενσυνείδητη εμφάνιση της ολότητας των πολιτών στα κέντρα των αποφάσεων και την επιβολή της συλλογικής τους βούλησης στα όργανα διοίκησης.
Η εμφάνιση δημοκρατικά εκλεγμένων διοικήσεων των χωρών και της Ε.Ε. που θα πειθαρχούν μόνον στην συλλογική βούληση των πολιτών, είναι επιβεβλημένη. Ίσως αυτή είναι και η μόνη δικαιολογημένη επιβολή που δύναται να υπάρξει στους πολίτες λόγω κοινωνικής αναγκαιότητας και οφείλουν να ενδώσουν στην αναγκαιότητα αυτή. Αυτό προϋποθέτει την πλήρη κατανόηση τους στο ότι συμμετέχουν μιας ολότητος. Ενός συλλογικού σώματος που συμπεριλαμβάνει και τους ίδιους ως μονάδες.
Επομένως είναι ασθένεια του συλλογικού σώματος να απέχουμε ή και να αποφασίζουμε με βάση το ίδιον όφελος ζημιώνοντας την ολότητα. Είτε ασκούμε διοίκηση είτε όχι. Οι άνθρωποι φέρουμε το σημαντικότερο μερίδιο ευθύνης για την δημιουργία και λειτουργία παρά φύσιν σκοτεινών κέντρων εξουσίας και δυνάστευσης διότι δεν αναγνωρίζουμε την ολότητα μας. Αν την αναγνωρίσουμε θα ξαναγινουμε πολίτες επί της ουσίας και όχι μόνο κατ’ όνομα. Δεν είναι σωστό κάποιοι να στερούνται ακόμη και την διατροφή και αλλοί πατώντας πάνω τους να έχουν αρρωστήσει από την τοξική χλιδή και την έπαρση που αυτή δημιουργεί.
DimLoup