Σε απευθείας μομφές, αιχμές και αντιδράσεις για την κυβερνητική πολιτική οδήγησαν οι τοποθετήσεις δυο πρώην πρωθυπουργών της νέας δημοκρατίας, του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Αντώνη Σαμαρά, κατά την παρουσίαση του βιβλίου του Μανώλη Κοττάκη “οι απόρρητοι φάκελοι Καραμανλή” από τον εκδοτικό οίκο Λιβάνη.
Αμφότεροι και εν τη παρουσία του κυβερνητικού εκπροσώπου επέκριναν την κυβέρνηση και το κυβερνητικό έργο σε κάθε τομέα και για κάθε επιλογή, όπως την υπογεννητικότητα, την εξωτερική πολιτική, την οικονομία, την μετανάστευση κ.α. με ιδιαίτερα καυστικό λόγο. Πρόκειται για ουσιώδεις παρατηρήσεις από δυο πρόσωπα που τις κάνουν ετεροχρονισμένα, εφόσον δεν είναι σε κυβερνητική θέση, ενώ παράλληλα κατά τις ημέρες της διοίκησης τους, ελάμβαναν αποφάσεις που εξυπηρετούσαν τον σχεδιασμό που τώρα κατακρίνουν. Και ένα σαφές ερώτημα που μπορεί να τεθεί είναι γιατί στηρίζουν την κυβερνητική πολιτική εφόσον γνωρίζουν ότι προκαλεί βλάβη στους Έλληνες πολίτες.
(οι δηλώσεις του Αντώνη Σαμαρά)
(οι δηλώσεις του Κων. Καραμανλή)
Συμμετέχουν ως πρόσωπα στο κοινοβούλιο και το αυτονόητο θα ήταν να αναφέρουν τις θέσεις τους μέσα σε αυτό το σώμα, και από αυτές να προκύπτει αποτέλεσμα. Αντί αυτού πειθαρχούν στην κομματική γραμμή ασχέτως από το άσχημο αποτέλεσμα που μπορεί να έρθει στην πολιτεία από λανθασμένες ή προδοτικές αποφάσεις. Εκτός κοινοβουλίου και μόνο, επιδιώκουν να εξιλεωθούν στα μάτια των πολιτών για αυτές τις αποφάσεις. Ως διαφωνούντες δελφίνοι ατενίζουν το αβέβαιο μέλλον της παράταξης τους και πιθανότατα εξετάζουν την επάνοδο τους, ώστε να συνεχίσουν τον γενικό σχεδιασμό που έφερε την φθορά του Κυριάκου Μητσοτάκη, και πρότερα την δική τους φθορά.
Παρά ταύτα οι αναφορές, οι προειδοποιήσεις, οι τοποθετήσεις, οι προβλέψεις και οι φόβοι τους εμφανίζονται στις ομιλίες τους. Δείχνουν ξεκάθαρα πως αυτοί καθώς και όλοι οι μετέχοντες στο πολιτικό σύστημα, ότι έκαναν, το έκαναν εν πλήρη γνώση τους, ασχέτως θέσεως και ευθύνης. Τελικά φανερώθηκε ότι η σαφής τοποθέτηση είναι μια. Η παραδοχή της συλλογικής ενοχής του κομματικού συστήματος διοίκησης για το κατάντημα της χώρας μας και του Ευρωπαϊκού συλλογικού οικοδομήματος που χτίζουμε τόσα χρόνια με τους φόρους μας, της Ε.Ε.
Θα πρέπει να αναφέρουμε, χωρίς να δίνουμε καμιάς μορφής άλλοθι στον νυν πρωθυπουργό για τα πεπραγμένα του, ότι εφαρμόζει πολιτικές επιλογές και σχεδιασμούς του παρελθόντος, κλειδωμένους με συνθήκες και αποφάσεις υπογεγραμμένες από αυτούς που τον κατακρίνουν σήμερα, χρόνια πριν αναλάβει την διοίκηση. Αυτό στηρίζει ακόμη περισσότερο την συλλογική ενοχή.
Και επειδή τίποτα δεν μπορεί να είναι κρυφό σε μια πολιτεία, οι αποφάσεις και τα αποτελέσματα της πολιτικής διοίκησης πρέπει να είναι αποδεκτά είτε δια φωνής είτε δια της εκτέλεσης τους από τους πολίτες. Αναφέρουμε ότι αυτό που συμβαίνει είναι η στοχευμένη έκθεση της πολίτικης αυτής στον νόμο της δημοσιότητας ως επιβάλλεται να συμβεί. Αυτά που ακούστηκαν από τους δύο πρώην πρωθυπουργούς κατά ένα μέρος είναι ανακοινώσεις προς τους πολίτες για τους μελλοντικούς σχεδιασμούς, λαμβάνοντας έγκριση με έναν αλλοπρόσαλλο τρόπο, δια της σιωπής τους, εκ μέρους της πολιτικής διοίκησης. Από την άλλη μεριά, οι πολίτες μαθαίνουν τους στόχους και τα αποτελέσματα του πολιτικού συστήματος, με έναν διαχειρήσιμο τρόπο ως προς τις αντιδράσεις τους αλλά και ως προς τις αντιρρήσεις που μπορεί να έχουν.
Επί της ουσίας η πολιτική έχει γίνει όντως ένα δελφινάριο, όπως ανέφερε ο κ. Σαμαράς. Ένα θέατρο με κάκιστης ποιότητας ηθοποιούς που δεν ποιούν ήθος, με μαύρα κοστούμια, με λαιμούς που φέρουν θηλιές γραβάτας στη φωνή και στο δίπλωμα του γιακά του πουκαμίσου, με έναν αφανή σκηνοθέτη που τους τοποθετεί επί σκηνής και ένα αμέτοχο κοινό πολιτών που αδυνατεί να καταλάβει ότι το έργο που παίζεται είναι η ζωή του. Ο πολίτης νομίζει ότι δια της αποχής από το έργο και της διαμόρφωσης του μέσω της ψήφου του, δηλώνει αποχή και από τα αποτελέσματα που χαράσσει η πλοκή του στον βίο του. Όμως το εισιτήριο του θεάτρου το πληρώνει κανονικά . Είναι ώρα να κατέβει από το σανίδι της πολιτικής διοίκησης αυτός ο κακόγουστος θίασος.
DimLoup