Το υπουργείο υποδομών και μεταφορών επικεντρώνεται στην στρατηγική την ορθολογικής χρήσης υδάτινων πόρων και στην προστασία ανθρώπινου και φυσικού κεφαλαίου, σύμφωνα με την παρουσίαση του υπουργού κ. Χρήστου Σταϊκούρα που έγινε στην διαρκή επιτροπή παραγωγής και εμπορίου την πέμπτη 20 Ιουνίου. Πιο συγκεκριμένα ο υπουργός παρουσίασε τρία έργα προϋπολογισμού 319 εκατομμυρίων ευρώ τα οποία θα συμβασιοποιηθούν το επόμενο διάστημα. Πρόκειται για ένα φράγμα στην Λέσβο, για έργα ύδρευσης στην Πρέβεζα – Άρτα – Αιτωλοακαρνανία – Λευκάδα και για εγγειοβελτιωτικά έργα στην Αμβρακία και Αμφιλοχία.
Για τα εν λόγω έργα, και για άλλα μικρότερης εμβέλειας θα υπογραφούν δανειακές συμβάσεις μεταξύ του Ελληνικού δημοσίου, της Ευρωπαϊκής τράπεζας επενδύσεων και της τράπεζας ανάπτυξης του συμβουλίου της Ευρώπης. Τα εν λόγω έργα εντάσσονται στο πρόγραμμα “περιβάλλον και κλιματική αλλαγή 2021-2027” και αποτελούν συνέχεια άλλων μικρότερης εμβέλειας έργων που έχουν ήδη κατασκευαστεί. Όμως το ότι τα έργα αυτά υλοποιούνται με δανειακές συμβάσεις, μας βάζει σε σκέψεις. Μόλις τον περασμένο Απρίλιο νομοθετήθηκε η ιδιωτικοποίηση του νερού με τον νόμο 5106/2024 ΦΕΚ 63Α ξεκινώντας πιλοτικά από την Θεσσαλονίκη και την Θεσσαλία. Επομένως γίνεται σαφές ότι και αυτά τα έργα που θα κατασκευαστούν τώρα, θα ακολουθήσουν την ίδια πορεία. Το δανειζόμενο Ελληνικό δημόσιο δημιουργεί έργα υποδομών, τα οποία αργότερα τα παραδίδει με ευτελή τιμήματα υπό την διαχείριση ιδιωτών, μαζί με το αγαθό, εντάσσοντας τα στο γενικότερο πολίτικο σχεδιασμό ξεπουλήματος των τελευταίων ετών.
Το μελλοντικό σχέδιο αυτής της κατάστασης είναι η δημιουργία ενός χρηματιστηρίου νερού, ανάλογο με αυτό του χρηματιστηρίου ενέργειας. Όπως συνέβη και με το ηλεκτρικό ρεύμα, θα λειτουργεί μια αγορά με κανόνες ιδιωτικής οικονομίας. Οι πολίτες θα λαμβάνουν το αγαθό επί πληρωμή, από εγκαταστάσεις που θα διαχειρίζονται ιδιώτες ενω οι ίδιοι οι πολίτες έχουν πληρώσει για την κατασκευή τους, μέσω των φόρων τους. Το αποτέλεσμα θα είναι, πέραν της απώλειας της δημόσιας περιουσίας, η υποβάθμιση της ποιότητας του αγαθού, η αισχροκέρδεια που θα προκύψει από την δημιουργία συντεχνίας, όπως συμβαίνει σε κάθε τι άλλο στην Ελλάδα και παράλληλα θα επέλθει και μια κατάσταση ολικής δουλοποιήσης των πολιτών προκειμένου να έχουν πρόσβαση σε αγαθά απαραίτητα για τον βίο τους.
Η ιδιωτικοποίηση του νερού ως δημόσιο αγαθό απαγορεύεται σύμφωνα με την διακήρυξη του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των αυτοχθόνων λαών, το ψήφισμα της ΕΕ. της 5 Οκτωβρίου 2022 περί της πρόσβασης στο νερό ως ανθρώπινο δικαίωμα ενώ, παρότι το δικαίωμα στο νερό δεν αναφέρεται ρητά στην οικουμενική διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου του 1948, αναγνωρίζεται στις μετέπειτα συνθήκες που προέκυψαν βάση αυτής της διακήρυξης. Εκτός αυτών, υπάρχει κώλυμα και με την συνταγματικότητα αυτής της πολίτικης, βάσει της εξέτασης και αξιολόγησης που έκανε το ΣτΕ με την απόφαση υπ’ αριθμό. 1906/2014 σχετικά με την παραχώρηση της ΕΥΔΑΠ στο ΤΑΙΠΕΔ και αποτελεί δεδικασμένο.
Είναι σαφές λοιπόν ότι η Ελληνική κυβέρνηση αδιαφορεί για το δίκαιον είθισται, για το σύνταγμα, για τις διεθνείς συνθήκες άλλα ακόμη και για τα φυσικά δικαιώματα που θα έπρεπε να αναγνωρίζει στους ανθρώπους που διοικεί. Αυτοί την έβαλαν εκεί για να τους διοικεί προάγοντας τα συμφέροντα τους και εξυπηρετώντας τις ανάγκες τους, λύνοντας τα προβλήματα τους με ορθή διαχείριση. Τώρα η κυβέρνηση ξεπουλά την δημόσια περιουσία και το αγαθό μέσω της ΕΕΣΥΠ σε ιδιώτες ελπίζοντας αυτοί να σεβαστούν τις συμβάσεις τους. Το επόμενο βήμα θα είναι η εξάντληση των πηγών, οι παροχές με ρουσφετολογικό τρόπο, η υπερκοστολόγηση και η υποταγή των πολιτών στο σύστημα της εταιρικής διακυβέρνησης.
Σαφώς οι δημόσιες επενδύσεις για το αγαθό που λέγεται νερό είναι προς την θετική κατεύθυνση όχι όμως οι ιδιωτικοποιήσεις. Πρέπει να διασφαλιστεί η ορθότητα της διαχείρισης, η επάρκεια, η εξάλειψη της σπατάλης, η προσβασιμότητα σε όλους αλλά και η βιωσιμότητα των πηγών του αγαθού, είτε είναι φράγματα είτε είναι γεωτρήσεις. Κάτι τέτοιο δεν δύναται να συμβεί υπό την διαχείριση ιδιωτών που έχουν σκοπό μόνο το κέρδος. Είναι ανάγκη το αγαθό να τεθεί υπό μια κεντρική δημόσια διαχείριση που θα εκτελεί με δίκαιο ότι αποφασιστεί με δημοκρατικές διαδικασίες από τους πολίτες, βάση ενός αυστηρότατου πρωτοκόλλου που θα απαγορεύει κάθε κατάχρηση εξουσίας που θα δοθεί στον μηχανισμό, σε βάρος των πολιτών.
DimLoup