PRESS ROOM 
Σύμφωνα με έρευνα της ΓΣΕΕ, ένας στους δύο εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, σχεδόν το μισό ποσοστό (49%) αντιμετωπίζει υψηλά εκπαιδευτικά έξοδα για τα παιδιά του, καταβάλοντας τουλάχιστον 500 ευρώ μηνιαίως.
Από αυτούς, το 30% ξοδεύει ακόμα περισσότερα, τουλάχιστον 750 ευρώ τον μήνα, κόστος που αγγίζει σχεδόν έναν μηνιαίο κατώτατο μισθό. Επιπλέον, το 74% των συμμετεχόντων αναφέρει ότι είχε εκπαιδευτικές δαπάνες τους τελευταίους 12 μήνες. Το 36% αφορούσε φροντιστήρια ενίσχυσης σχολικής επίδοσης, ενώ το 38% προέβη σε πληρωμή ιδιωτικών υπηρεσιών διδασκαλίας ξένων γλωσσών.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι παρά τη συμπερίληψη της διδασκαλίας ξένων γλωσσών στα αναλυτικά προγράμματα της δωρεάν υποχρεωτικής και μέσης εκπαίδευσης, το 38% των γονέων θεώρησε αναγκαίο να αναζητήσει ιδιωτικές υπηρεσίες. Βάση της έρευνας, τα φροντιστήρια για την ενίσχυση των Ελληνικών μαθημάτων έχουν εξελιχθεί σε ουσιαστικό κομμάτι της εκπαίδευσης των παιδιών, αν και η Συνταγματική αρχή (άρθρο 16) προβλέπει τη δωρεάν εκπαίδευση.
Αυτό οδηγεί στην παράδοξη κατάσταση όπου η εκπαίδευση, που θεωρητικά πρέπει να είναι δωρεάν, τελικά επιβαρύνει οικονομικά τους γονείς που βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να καλύψουν ανάγκες από γραφική ύλη, ενίσχυση σχολικής επίδοσης έως και φροντιστήρια ξένων γλωσσών. Η ανάγκη για επιπλέον ιδιωτική διδασκαλία είναι εμφανής βάση της έρευνας, και εύλογα τίθεται το ερώτημα, ποιο είναι το πραγματικό νόημα της δωρεάν σχολικής εκπαίδευσης, όταν η βαρύτητα των εκπαιδευτικών δαπανών μετακυλίεται στους γονείς;
Είναι προφανές πως η οικογενειακή οικονομική επιβάρυνση αυξάνει τις ανισότητες, ειδικά σε πολυμελείς οικογένειες, όπου τα έξοδα εκπαίδευσης μπορεί να είναι υπέρογκα. Η έρευνα καταδεικνύει πώς η κατάσταση αυτή συμβάλλει στη δημιουργία μιας κοινωνίας με σοβαρά προβλήματα κοινωνικής ανισότητας. Αυτή η επιβάρυνση οφείλεται σε μια σειρά παραγόντων, όπως στις πολιτικές που ασκούνται από τις εκάστοτε Κυβερνήσεις. Η έρευνα υπογραμμίζει την συσχέτιση των εκπαιδευτικών δαπανών με τον εξετασιοκεντρικό τρόπο λειτουργίας του εκπαιδευτικού συστήματος. Η έλλειψη επαρκούς δημόσιας χρηματοδότησης για την εκπαίδευση, υποχρεώνει τους γονείς να καλύπτουν αυτά τα έξοδα.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι, η στατιστική αναδεικνύει την ανάγκη για αναδόμηση του εκπαιδευτικού συστήματος. Αυτό προτείνεται ώστε τα παιδιά να λαμβάνουν την πλήρη εκπαιδευτική κάλυψη από τα σχολεία, αντί να υποχρεώνονται να αναζητούν επιπλέον βοήθεια από φροντιστήρια.
Οι εκπαιδευτικές πολιτικές θα πρέπει να επιδιώκουν τη δημιουργία ενός εκπαιδευτικού συστήματος που θα παρέχει ολοκληρωμένη και ποιοτική εκπαίδευση, ελευθερώνοντας τους γονείς από το βάρος των υψηλών δαπανών που συναντούν αλλά και τον επιπλέον χρόνο που σπαταλούν τα παιδιά στα φροντιστήρια, προσπαθώντας να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του ίδιου σχολικού συστήματος.
Είναι απαραίτητο να αναγνωρίσουμε ότι, η παιδεία είναι ο κρισιμότερος και ο πιο νευραλγικός τομέας της κοινωνίας μας και τα σχολεία μας είναι τα εκκολαπτήρια των νέων Ελληνικών Γενεών παραγωγής νέων πολιτών.
Για αυτό θα πρέπει η πολιτεία χωρίς κανένα οικονομικό περιορισμό, να παρέχει κάθε σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή που απαιτείται για την επίτευξη του σκοπού τους. Θέατρα για παραστάσεις μάθησης όπως μας κληροδότησαν οι πρόγονοι μας, έως τις πιο άρτιες εγκαταστάσεις αθλοπαιδιών και εργαστηρίων για την κάλυψη των έμφυτων τάσεων που υπάρχουν στον άνθρωπο, για την ανάδειξη της καλαισθησίας με την τέχνη και τον αθλητισμό. Με αυτό τον τρόπο το σχολείο θα ικανοποιεί και θα αναπτύσει όλη την δημιουργική ικανότητα των σπουδαστών. Οι μαθητές θα πρέπει να έχουν ολοκληρωμένο πρόγραμμα παιδείας, μάθησης, εξάσκησης προετοιμασίας, εκγύμνασης σωματικής – πνευματικής μόνο εντός του σχολείου.
Σήμερα το εκπαιδευτικό σύστημα, σκοτώνει την δημιουργική φαντασία, την πραγματική έφεση μάθησης των παιδιών, την κριτική ικανότητα καθοδηγόντας τις σκέψεις και πράξεις τους σύμφωνα με το σχεδιασμό που κάνουν για να εξυπηρετήσουν αλλότρια προς το Έθνος μας συμφέροντα. Η ανησυχητική πτυχή της αδυναμίας του εκπαιδευτικού συστήματος να διατηρήσει σταθερότητα και συνέπεια στον σκοπό που επιτελεί, είναι ένα θέμα που έχει σημαντικές συνέπειες στον ήδη οικονομικά επιβαρυμένο οικογενειακό προϋπολογισμό και κυρίως στην ποιότητα της εκπαίδευσης και την ανάπτυξη των νέων γενεών.
Κοκοσάλη Άννα Μαρία