PRESS ROOM 
Η Ευρωπαϊκή Ένωση προκειμένου να απεγκλωβιστεί από την έλλειψη πρώτων υλών που έχει περιέλθει λόγω της ρήξης με την Ρωσία και την Κίνα, σχεδιάζει να βρει τις ύλες από τα εδάφη των κρατών που την απαρτίζουν με ότι αυτό συνεπάγεται για τους πολίτες και τον χώρο που ζουν. Στα πλαίσια του σχεδιασμού αυτού η Ευρωβουλή ψήφισε νόμο για την συλλογική διαχείριση των πρώτων υλών που βρίσκονται στο έδαφος των κρατών της Ένωσης.
Η Ελληνίδα ευρωβουλευτής κ. Άννα- Μισέλ Ασημακοπούλου, Συντάκτρια της γνωμοδότησης της Επιτροπής Διεθνούς Εμπορίου, μιλώντας στην Ευρωβουλή δήλωσε:
“– Κύριε Πρόεδρε, τον Ιούλιο η Κίνα ανακοίνωσε μερική απαγόρευση εξαγωγών γαλλίου. Η Κίνα παράγει το 80% του γαλλίου παγκοσμίως. Για πολλές κρίσιμες πρώτες ύλες, όπως οι σπάνιες γαίες και το μαγνήσιο, η Κίνα προμηθεύει σχεδόν το 100% των αναγκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι κρίσιμες πρώτες ύλες είναι ζωτικής σημασίας για την υλοποίηση της πράσινης και ψηφιακής μετάβασης. Είναι απαραίτητες για την παραγωγή μπαταριών, ηλεκτρικών οχημάτων, ανεμογεννητριών και κινητών τηλεφώνων. Η πράξη για τις κρίσιμες πρώτες ύλες θα μας βοηθήσει να εξασφαλίσουμε επαρκείς προμήθειες και να περιορίσουμε την επικίνδυνη εξάρτηση από έναν και μόνο προμηθευτή.
Η παραγωγή περισσότερων κρίσιμων πρώτων υλών εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι μέρος της λύσης. Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να παράγει αρκετό γάλλιο για να καλύψει το σύνολο των αναγκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σήμερα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στέλνει ένα σαφές μήνυμα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τα τρωτά σημεία στις αλυσίδες εφοδιασμού κρίσιμων πρώτων υλών. Η πράξη για τις κρίσιμες πρώτες ύλες πρέπει τώρα να υποστηριχθεί με νέες πηγές χρηματοδότησης.”
Παρατηρούμε ότι η κ. Ασημακοπούλου προτείνει την εξόρυξη του Ελληνικού γαλλίου και την εκμετάλλευσή του, απλά εξάγοντας το, προς όφελος της Ευρώπης, ως να είναι ιδιοκτησία της και χωρίς να έρχονται τα ουσιώδη ανταλλάγματα προς την χώρα μας. Το γάλλιο είναι ένα σπάνιο μέταλλο και αποτελεί βασικό συστατικό των φωτοδιόδων LED και των ημιαγωγών (τσιπ).
Δεν είναι δίκαιο για τους Έλληνες πολίτες, τους πραγματικούς ιδιοκτήτες της χώρας, όπως δεν είναι και λογικό, για οικονομικούς αλλά και για περιβαλλοντικούς λόγους η Ελλάδα να γίνει ένα απέραντο ορυχείο ώστε να καλύψει τις ανάγκες της Ευρώπης. Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα εφόσον έχει αυτό το συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι άλλων χωρών, θα πρέπει να το εκμεταλλευτεί ως τέτοιο, προς όφελος των πολιτών της, και όχι να το δώσει αδιαπραγμάτευτο όπως πρότεινε η κ. Ασημακοπούλου.
Μελετώντας το κάτωθι απόσπασμα του νόμου (σελ. 104) “ιδίως σε περίπτωση ακούσιας μετεγκατάστασης”, αντιλαμβανόμαστε την αντιμετώπιση που θα έχουν οι αυτόχθονες πληθυσμοί από αυτήν την πολιτική συμφωνία, όπου μέσα σε “ωραίο περιτύλιγμα” παρατηρούμε ότι προβλέπεται πρόληψη και ελαχιστοποίηση κοινωνικών αντιδράσεων, ακούσια (δηλαδή μη οικειοθελής, άρα ίσως και βίαιη) μετεγκατάσταση πληθυσμών.
Το δίκαιο και λογικό είναι κάθε χώρα να έχει αυτάρκεια ώστε να καλύπτει η ίδια τις ανάγκες της, αντί να καταστρέφεται κατά αυτόν τον τρόπο με γιγάντιες εξορύξεις από μια μόνο χώρα. Διότι μόνον έτσι οι πολίτες της θα είναι ελεύθεροι και μη εκβιάσιμοι από τη στέρηση που μπορεί να τους προξενήσει σε πρώτες ύλες και αγαθά μια άλλη ανταγωνίστρια χώρα. Η Γερμανία π.χ. αν έχει αλουμίνιο στο έδαφός της και δεν το βγάζει για τις ανάγκες της, θα μετατρέψει την Ελλάδα σε ορυχείο, θα της πάρει το ορυκτό και όταν στερέψει αργότερα, θα εξορίσει το δικό της, πουλώντας το πανάκριβα στην Ελλάδα.
Αξιοσημείωτη είναι η θέση του πολιτικού φορέα “ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ” ότι τίποτα δεν θα εξάγεται από την χώρα αμεταποίητο ώστε ως υλικό να προσδίδει προστιθέμενη αξία σε οικονομίες και χώρες που λειτουργούν ανταγωνιστικά προς την δική μας. Δηλαδή αφού το γάλλιο είναι πρώτη ύλη για τα τσιπ θα έπρεπε να γίνονται ελληνικά εργοστάσια παραγωγής τσιπ και όχι να προτείνουμε μέσω των ευρωβουλευτών μας να δίνουμε ακατέργαστο το γάλλιο.
Τον πλούτο της χώρας μας θα πρέπει να τον διαχειριζόμαστε οι ίδιοι και μάλιστα με τρόπο που να μην μετατρέπεται σε όπλο υποταγής, είτε δικής μας είτε άλλων ανθρώπων, από κέντρα και εξουσίες. Βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που Έλληνες ευρωβουλευτές όπως η κ. Ασημακοπούλου κινούνται στην Ευρωβουλή σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από τα συμφέροντα της χώρας μας.
Χαράλαμπος Φιλιππάκης