PRESS ROOM 
Με αφορμή την επικείμενη σύνοδο κορυφής μεταξύ Ε.Ε. και Κίνας, η πρόεδρος της ευρωπαϊκής επιτροπής Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων επέλεξε να επιπλήξει την Κίνα σε ότι αφορά το μεταξύ τους ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών.
Όπως επεσήμανε, οι εισαγωγές της Ε.Ε. από την Κίνα είναι τρεις φορές υψηλότερες, σε σχέση με τις εξαγωγές της Ε.Ε. προς την Κίνα. Αυτό δημιουργεί πρόβλημα στις σχέσεις των δύο μερών, και όπως η ίδια δήλωσε, η Ε.Ε «δεν θα ανεχθεί μακροπρόθεσμα την ανισορροπία στις εμπορικές σχέσεις». Αυτή η αύξηση στην ψαλίδα των εισαγωγών-εξαγωγών που διαπιστώνεται, έχει διπλασιαστεί τα δύο τελευταία χρόνια. Παράλληλα η Κίνα πράττει, σχεδόν εξόφθαλμα, ευνοϊκή μεταχείριση στις δικές της εταιρείες, έναντι των ευρωπαϊκών εταιρειών.
Σαφώς η Κίνα κάνει το αυτονόητο προωθώντας στο έδαφος της όπου έχει την δικαιοδοσία, την ανάπτυξη των δικών της εταιρειών, προσπαθώντας παράλληλα να αναπτύξει δικές της εταιρίες και στο ευρωπαϊκό έδαφος, εκμεταλλευόμενη τα προγράμματα και τις δανειακές διευκολύνσεις που παρέχει το σύστημα της Ε.Ε. Από την άλλη πλευρά, η κυρία Φον ντερ Λάιεν διαμαρτύρεται, διότι οι ευρωπαϊκές εταιρείες αντιμετωπίζουν έλλειψη πρόσβασης και δεν βρίσκουν το κατάλληλο και ανάλογο έδαφος ανάπτυξης στην Κίνα, όταν αποχωρούν από την Ε.Ε. Όταν οι εταιρείες της Ευρώπης εγκατασταθούν στην Κίνα, τότε η παραγωγή των παλαιών εταιρειών της E.E. δεν θα συμπεριληφθεί στο κινεζικό ισοζύγιο; Και μετά η παραγωγή αυτή δεν θα εξαχθεί προς την Ευρώπη; Οι αλληλοσυγκρουόμενες τοποθετήσεις της προέδρου της ευρωπαϊκής επιτροπης γεννούν ρητορικά ερωτήματα. Μήπως οι τεχνοκράτες που διοικούν την Ε.Ε. επιδιώκουν την αποβιομηχανοποίηση της, ή μήπως λειτουργούν για τα συμφέροντα των βιομηχανικών ομίλων που ζητούν φθηνότερα κινέζικα εργατικά χέρια;
Πλέον η Ε.Ε. έχει χάσει τον στόχο της, ίσως και τον μπούσουλα της. Για να υπάρχουν και να αναπτυχθούν δύο οικονομίες πάνω σε συμφωνημένο και κατα προσέγγιση ισοσκελές ισοζύγιο, πρέπει να υπάρχει, εκτός από το μέσο συναλλαγής, που είναι το χρήμα, και κάποιο αντικείμενο συναλλαγής και από τις δύο πλευρές. Ιδέ άλλως στην κάθε συναλλαγή, ο ένας συναλλασσόμενος, θα αδειάζει τα ταμεία του άλλου λίγο λίγο και μετά εντελώς. Επομένως, εδώ βγαίνει ένα δάκρυ για την διαχρονική υποταγή των εντεταλμένων στην διοίκηση της Ε.Ε. που μπροστά στα συμφέροντα συγκεκριμένων ομίλων, δεν διστάζουν να απειλούν ακόμη και το χέρι που τους κινεί τα νήματα. Σαφώς, απειλές κενού περιεχομένου πλέον.
Και από το άλλο μάτι όμως, ένα άλλο δάκρυ ας βγει, για τις ευρωπαϊκές εταιρείες που γεννήθηκαν, χρηματοδοτήθηκαν, μπήκαν σε προγράμματα και καταναλώνουν τα χρήματα του ευρωπαίου πολίτη, και που πλέον είναι ανίκανες να αντέξουν την κινεζική λαίλαπα που έρχεται. Διότι η Κίνα πλέον, δεν καλεί τους άλλους να επενδύσουν σε αυτήν. Αυτή επενδύει στους άλλους. Τους αγοράζει θα ήταν η ακριβής έκφραση.
Πλήθος από κινεζικές επενδύσεις έρχονται και στην Ελλάδα, εξαγοράζοντας την εθνική περιουσία μας, που ξεπουλιέται μέσω του Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ. Για την Ελλάδα χτυπούν οι καμπάνες. Θα τις ακούσει ο Έλληνας πολίτης;
DimLoup